به حق آنان ظلم كند و مردم را بر گردن ايشان سوار نمايد و اين امت را به پشت سرشان به طور قهقرى برگرداند[1].

عمر گفت: آمين، خداوند لعنت كند هر كس را كه به حق آنان ظلم كند! ولى نه بخدا قسم، ايشان را در خلافت حقّى نيست و آنان با ساير مردم در اين مسأله يكسانند! ابو ذر گفت: پس چرا بر عليه انصار با حق ايشان و دليلشان استدلال كرديد؟!

سخنان امير المؤمنين عليه السّلام بعد از بيعت‌

على عليه السّلام به عمر فرمود: اى پسر صُهاك، ما را در خلافت حقّى نيست، ولى براى تو و فرزند زن مگس خوار[2] هست؟! عمر گفت: اى ابا الحسن، اكنون كه بيعت كردى خوددارى نما، چرا كه عموم مردم به رفيق من رضايت دادند و به تو رضايت ندادند، پس گناه من چيست؟

على عليه السّلام فرمود: ولى خداوند عز و جل و رسولش جز به من راضى نشدند. پس تو و رفيقت و آنان كه تابع شما شدند و شما را كمك كردند را به نارضايتى خداوند و عذاب و خوارى او بشارت باد. واى بر تو اى پسر خطاب! اگر بدانى كه چه جنايتى بر خود روا داشته‌اى. اگر بدانى از چه خارج شده و به چه داخل‌شده‌اى و چه جنايتى بر خود و رفيقت نموده‌اى! ابو بكر گفت: اى عمر، حال كه با ما بيعت كرده و از شرّ او و حمله ناگهانى و فسادش در كارمان در امان شديم بگذار هر چه مى‌خواهد بگويد.

اصحاب صحيفه در تابوت جهنم‌

على عليه السّلام فرمود: جز يك مطلب چيزى نمى‌گويم. شما را بخدا يادآور مى‌شوم اى‌

[1]« قهقرى» يعنى عقب رفتن در حالى كه روى شخص به جلو باشد. جمله« ردّ هذه الأمّة القهقرى على ادبارها» حامل معناى ظريفى است. گوئى ابو بكر و عمر امت را از همان راهى كه آمده بودند به سوى جاهليّت بر مى‌گرداندند با اينكه در ظاهر روى مردم با اسلام بود.

[2] كلمه« ابن آكلة الذّبان» كه به« فرزند زن مگس خوار» معنى شده كنايه از ابو بكر است.