اصحاب امام كاظم و امام رضا عليهما السّلام بوده و روايات او بدون ذكر سند مورد قبول علما است. همچنين نظير احمد بن محمد بن عيسى كه رئيس علماى قم و از اصحاب امام رضا و امام جواد و امام هادى عليهم السّلام است، و يا عبد الله بن جعفر حميرى كه بزرگ علماى قم در زمان امام عسكرى عليه السّلام بوده، و يا ابو على بن همام و تلعكبرى كه از علماى والامقام شيعه در اوائل قرن چهارم بوده‌اند.

از سوى ديگر مؤلّفين بزرگى در اسناد كتاب سليم بچشم مى‌خورند همچون ابن وليد استاد شيخ صدوق و شيخ طوسى و شيخ نجاشى و ابن شهرآشوب و شيخ ابو على فرزند شيخ طوسى و امثال اينان كه هر يك استوانه علمى زمان خود بوده‌اند، و روايات هر يك از اينان مى‌تواند موجب اعتماد كامل بر كتاب سليم و احاديث آن باشد.

اضافه بر همه اينها، وجود بيست و يك سند براى يك كتاب، آنهم با گذشت چهارده قرن از تاريخ تأليفش- كه صدها كتاب در طول آن از بين رفته‌اند و اثرى از آنها نمانده- دليل روشنى بر عنايت الهى و توجّه ائمه معصومين عليهم السّلام به اين كتاب است كه در اين زمان طولانى پايه‌هايى استوار براى اين كتاب مهيّا كرده‌اند، تا براى هميشه بعنوان افتخار شيعه اثنا عشرى در جهان اسلام جلوه‌گر باشد و معارف اصيل اسلام را بجهان عرضه نمايد.