به او حمله مى‌كنند يا نه؟ اگر مى‌دانست يا احتمال قابل ملاحظه‌اى مى‌داد و قراين نشان مى‌داد، چطور چنان بى‌پروا به مسجد آمد تا شهيد شود و عالم اسلام على را از دست بدهد! آن موقع‌ها، در همان سن نوجوانى، من به اين همسن و سالهاى خودم گفتم، براى اينكه على در آن خط حكومتى بود كه پس‌رو- پيش‌رو را نفى مى‌كرد. اگر از آن خط منحرف مى‌شد و به خط پس‌رو- پيش‌رو درست كن مى‌افتاد، مى‌ديد آرمانش قربانى شده. ولى على ترجيح مى‌داد خودش قربانى بشود ولى آرمانش قربانى نشود. اين هنوز در ذهن من مانده كه آن موقعها، در همان سنين، به آن همسن و سالها مطلب را اينجور مى‌گفتم و آنها هم وجدانشان مى‌پذيرفت. من الان در رابطه با خودمان همين را مى‌گويم. عرض كردم كه اميدوارم به زودى بتوانيم اين مسأله را تمام كنيم. اگر هم حادثه‌اى پيش بيايد هيچ طور نمى‌شود! ما به افتخار شهادت مى‌رسيم، و اين سعادت ماست! جامعه هم جاى ما را پر خواهد كرد. ديگران مسئوليتهاى ما را به عهده خواهند گرفت. من با تمام وجودم از اين گوشه انحرافى اضطرارى كه الان در زندگى‌ام و روابطم با مردم پيش آمده بيزار هستم. مى‌دانم عده‌اى ديگر از برادران ما هم دچار اين مشكل هستند. ولى ما تلاش مى‌كنيم، اولا، اين وضع را به زودى عوض كنيم و به همان صورت عادى، به تمام معنا عادى، كه با مردم و با دوست و دشمن داشتيم، برگرديم؛ و ثانيا، حالا كه نمى‌شود اين كارها را برخلاف فرمان امام و رأى امام و نظر امت كرد، حالا كه فعلا براى مدت خيلى كوتاهى كه توطئه‌هاى آمريكا و