اسم الکتاب : ولايت، رهبري، روحانيت المؤلف : حسيني بهشتي، سيد محمد الجزء : 1 صفحة : 172
آدمى كه ترمز دارد، بلافاصله وقتى متوجه شود
كه گناه كبيره از او سر زده توبه هم مىكند و تصميم مىگيرد كه بار ديگر گناه
نكند؛ و اين با عدالت منافاتى ندارد.
اتفاقا در جامعه ما كه خيلى چيزها عوامى شده مسأله عدالت هم عوامى
شده است. براى اينكه مردم اگر از آقايى كه به او اعتماد دارند يك بار يك گناه
ببينند اصلا پاك نسبت به او بىاعتقاد مىشوند. اين غلط است. همين امر سبب شده كه
متأسفانه بازار حقه و ريا و تظاهر در جامعه ما خيلى گرم بشود. اين غلط است. ممكن
است آدمى واقعا عادل باشد اما يك بار از او گناهى سر بزند- اصلا نه فقط يك بار،
بلكه گاهگاه از او گناه سر بزند- اما آدمى است كه هر بار گناهى از او سر مىزند
ناراحت مىشود. بنابراين، عدالت عبارت است از ترمز داشتن در برابر گناه؛ تحرك
داشتن در عمل به وظيفه. آدم عادل در عمل به وظيفه آرام نيست. يعنى تا با وظيفهاى
روبرو مىشود به جنبوجوش مىافتد. گرچه ممكن است يك بار هم وظيفهاى از او فوت شود.
[يكى از حاضران:] آن ملكه عدالت آيا با اين گناههاى گاهبهگاه
سازگارى دارد؟
اصلا ملكه عدالت يعنى همين ترمز. اين ترمز همان ملكه است.
[همان شخص:] آيا اين مقدار از عدالت در زمامدارى كافى است؟
مسأله مرجعيت و زمامدارى و دستاندركار بودن فرق دارد. آن حساب ديگرى
است. در مسأله زمامدارى و مرجعيت، خواه مرجعيت يك محل، خواه مرجعيت يك شهر، خواه
مرجعيت يك جامعه اسلامى،
اسم الکتاب : ولايت، رهبري، روحانيت المؤلف : حسيني بهشتي، سيد محمد الجزء : 1 صفحة : 172