فِى عِبَادِ اللَّهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ، ثُمَّ لَمْ يُغَيِّرْ بِقَوْلٍ وَ لَا فِعْلٍ، كَانَ حَقِيقاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يُدْخِلَهُ مَدْخَلَه»؛[1] يعنى اگر كسى كانون فساد و ظلم را ببيند و بى‌تفاوت بنشيند، در نزد خداى متعال با او هم‌سرنوشت است. فرمود: من براى گردنكشى و تفرعن حركت نكردم. دعوت مردم عراق از امام حسين (عليه‌السلام) براى اين بود كه برود و حكومت كند؛ امام هم به همين دعوت پاسخ دادند. يعنى چنين نيست كه امام حسين (عليه‌السلام) به فكر حكومت نبود، امام حسين (عليه‌السلام) به فكر سركوب كردن قدرتهاى طاغوتى بود؛ چه با گرفتن حكومت و چه با شهادت و دادن خون.[2]

2- 2. بررسى تكاليف سياسى‌اى كه خدا بر عهده «مسلمانان» گذاشته است‌

قرآن فرموده است: «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ»،[3] پيامبر نيامد كه نصيحتى بكند، حرفى بزند، مردم هم كار خودشان را بكنند و به او هم احترامى بگذارند؛ آمد تا مورد اطاعت قرار بگيرد، جامعه و زندگى را هدايت كند، نظام را تشكيل بدهد و انسانها را به سمت اهداف زندگى درست پيش ببرد.[4] قرآن مى‌گويد: «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ»؛[5] مسلمانان بايستى نسبت به كفار سختگير باشند. اين كفار كجا هستند؟ هر غير معتقد به اسلام كسى نيست كه بايد نسبت به او سختگير بود و شدت گرفت. قرآن مى‌گويد: «لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِى الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَ‌

[1] - كسى كه سلطان ستمكيشى را كه حرام خدا را حلال بداند، عهد و پيمان خدا را بشكند، مخالف سنت رسول اللَّه باشد، در ميان مردم با گناه و عدوان رفتار نمايد، سپس قول و رفتار خود را تغيير ندهد خدا حق دارد كه وى را هم در جايگاهى نظير جايگاه او داخل كند.( بحار الأنوار، ج 44، ص 382)

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار مسؤولان و كارگزاران نظام جمهورى اسلامى 27/ 12/ 1380

[3] - ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر براى اين كه به فرمان خدا، از وى اطاعت شود.( نساء: 64)

[4] - سخنرانى رهبر معظم انقلاب در ديدار با مسؤولان كشورى و لشكرى و ميهمانان شركت كننده در كنفرانس وحدت اسلامى 16/ 7/ 1369

[5] - در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند.( فتح: 29)