الْحَرْثَ وَ النَّسْل».[1] آيه‌ى قرآن، از اين حكومتهاى فاسد، با اين تعبيرات تكان‌دهنده ياد مى‌كند؛ سعى كردند تا فساد را جهانگير كنند. «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا وَ بِئْسَ الْقَرَار»؛[2] نعمتهاى الهى و انسانى و طبيعى را به كفران تبديل كردند و انسانها را كه بايد از اين نعم برخوردار مى‌شدند، در جهنم سوزانى كه از كفران خود به وجود آوردند، سوزاندند و كباب كردند. انبياء در مقابل اينها صف‌آرايى كردند. اگر انبياء با طواغيت عالم و طغيانگران تاريخ برخورد نداشتند، احتياج به جنگ و جدل نبود. اين‌كه قرآن مى‌گويد: «وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِىٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثيرٌ»،[3] چه بسيار پيامبرانى كه همراه با مؤمنان خداپرست، به قتال و جنگ دست زدند؛ اين جنگ با چه كسانى بود؟ طرف جنگ انبياء، همين حكومتهاى فاسد، قدرتهاى ويرانگر و طغيانگر تاريخ بودند كه بشريت را بدبخت و نابود كردند.

انبياء نجات‌دهندگان انسانند؛ لذا در قرآن، يك هدف بزرگ نبوتها و رسالتها، اقامه‌ى عدل معرفى شده‌است: «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ».[4] اصلا انزال كتابهاى الهى و ارسال رسل براى اين بوده‌است كه قسط و عدل در ميان جوامع حاكم شود؛ يعنى نمادهاى ظلم و زورگويى و فساد از ميان برخيزد. حركت امام حسين (عليه‌السلام) چنين حركتى بود. فرمود: «إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِى أُمَّهِ جَدِّى»[5]. همچنين فرمود: «مَنْ رَأَى سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَّهِ، نَاكِثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّهِ رَسُولِ اللَّهِ، يَعْمَلُ‌

[1] -( به شهادت اينكه) وقتى بر مى‌گردند( و يا وقتى به ولايت و رياستى مى‌رسند) با تمام نيرو در گستردن فساد در زمين مى‌كوشند و به مال و جانها دست مى‌اندازند.( بقره: 205)

[2] - آيا نديدى كسانى را كه نعمت خدا را به كفران تبديل كردند، و قوم خود را به سراى نيستى و نابودى كشاندند؟! جهنمى است كه وارد آن مى‌شوند و بد قرارگاهيست.( ابراهيم: 28 و 29)

[3] - چه بسيار پيامبرانى كه مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ كردند!( آل‌عمران: 146)

[4] - ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب( آسمانى) و ميزان( شناسايى حقّ از باطل و قوانين عادلانه) نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند.( حديد: 25)

[5] - جز اين نيست كه من بمنظور ايجاد صلح و سازش در ميان امت جدم خارج شدم.( بحار الأنوار، ج 44، ص 329)