كشور رأى مى‌دهند. در خيلى از انتخابات دنيا سى درصد، سى‌وپنج درصد، چهل درصد از كسانى كه مى‌توانند رأى بدهند، شصت درصد مثلًا- حداكثر در اين حدودها- رأى مى‌دهند. از آن شصت درصد يا پنجاه درصد يا هفتاد درصد، پنجاه‌ويك درصد اگر چنانچه يك نفر را قبول كردند، اين مورد قبول است. خب اين امروز مترقّى‌ترين است![1] امروز در دنيا برادران عزيز! من به شما به عنوان يك آدم مطلع عرض مى‌كنم، در دموكراسى‌ترين كشورهاى جهان، يعنى كشورهايى كه با همين دموكراسى غربى دارند اداره مى‌شوند، مثل كشور امريكا، نقش مردم و حضور مردم در اداره‌ى كشور و هدايت كشور، به قدر ايران نيست. اگر مى‌خواهيد بدانيد، هست كتابهايى و گزارشهاى بسيار روشن و روشنگرى از آنچه كه در انتخابات‌هاى حزبى در دنياى دموكراسى امروز دارد مى‌گذرد در همين دنياى دموكراسى غرب، تا ببينيد آن‌جا مردم واقعاً نقشى دارند يا ندارند. حقيقتاً بايد گفت آن‌جاها مردم به معناى حقيقى كلمه، به معناى حقيقى كلمه‌ى «مردم»، و به معناى حقيقى كلمه‌ى «نقش در انتخاباتى كه انجام مى‌گيرد»، نقشى ندارند؛ هيچ تأثيرى ندارند؛ يك تأثير صورى است كه البته بسيار رندانه، زيركانه، شكلِ حضور مردم به آن داده شده، اين است.[2] امروز قدرتمندان بزرگ مادى عالم، يعنى همان كسانى كه در كشورهاى خودشان داد دموكراسى زده‌اند و ادعاى دموكراسى و يكسانى حقوق افراد جامعه را مطرح كرده‌اند و با استبداد حكومتها- البته در ادعا و در لفظ- مخالفند، همانها، در سطح عالم، دموكراسى را از بين برده‌اند.[3] يك برهه‌اى از زمان، نگاه به پيشرفت، نگاه غربى بود؛ يعنى همان راهى كه آنها رفتند، اينها هم بايد بروند؛ تصورشان اين بود. خودشان را در حد

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در ديدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى 8/ 12/ 1374

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در ديدار اعضاى مجلس خبرگان 15/ 11/ 1376

[3] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار كارگزاران نظام، به‌مناسبت سالروز ولادت رسول اكرم( ص) و امام جعفرصادق( عليه السلام) 24/ 6/ 1371