اينها همه وسيله است كه انسان برسد به يك مرتبه ديگرى كه براى آن انبيا آمده‌اند.[1]

2- 3- 1. تحقق عدالت‌

پيامبر اكرم نظامى را به وجود آورد كه خطوط اصلى آن چند چيز بود.

... خط اصلى دوم، عدالت مطلق و بى اغماض بود، عدالت در قضاوت، عدالت در برخورداريهاى عمومى و نه خصوصى- چيزهايى كه متعلق به همه مردم است و بايد بين آنها باعدالت تقسيم بشود- عدالت در اجراى حدود الهى، عدالت در مناصب و مسئوليت دهى و مسئوليت پذيرى. البته عدالت، غير از مساوات است، اشتباه نشود. گاهى مساوات، ظلم است. عدالت، يعنى هر چيزى را به جاى خود گذاشتن و به هر كسى حق او را دادن. او عدل مطلق و بى اغماض بود. در زمان پيامبر، هيچ كس در جامعه اسلامى از چارچوب عدالت خارج نبود.[2] عدالت اجتماعى، ... يك امر اجتماعى محض و مربوط به حكومت، سياست و شيوه‌ى فرمانروايى در جامعه است.[3] حاكم اسلامى در قبال مسائل مهم جامعه، در مقابل فقر مردم، در مقابل تبعيض و شكافهاى اجتماعى، در مقابل اخلاق و معنويت مردم، در قبال حفظ استقلال كشور و حفظ آزادى مردم- در آن حدودى كه اسلام مقرر كرده‌است- مسؤول است. اينها مسؤوليتهاست و چون اسلام اين را خواسته و اين به مردم تعليم داده شده‌است و مردم ما به اسلام اعتقاد دارند، لذا توقعشان از مسؤولان امر در كشور در هر رده‌اى اين است كه به اين مسؤوليتها عمل كنند و آنچه را كه به عنوان وظيفه بر عهده‌ى آنهاست، انجام دهند. كارآمدى‌

[1] - امام خمينى، تفسير سوره حمد، ص 174

[2] - خطبه هاى نمازجمعه تهران به امامت مقام معظم رهبرى حضرت آيت الله خامنه اى 18/ 2/ 1377

[3] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار وزير و مسؤولان« وزارت ارشاد» و اعضاى« شوراهاى فرهنگ عمومى كشور» 19/ 4/ 1374