مبارك ايشان، در مواردى به نظر اصحاب عمل مى‌كردند. شايد بتوان گفت كه اين امر يكى از رموز پيشرفت سريع و بى‌سابقه مسلمين در آغاز تاريخ اسلام بوده است.[1] اسلام در ضمن اين‌كه احكام الهى و اراده‌ى الهى را در هدايت و صلاح انسانها داراى كمال تأثير مى‌داند، اراده‌ى انسان، حضور انسان و حضور آحاد مردم را هم در همه‌ى كارها پيش‌بينى كرده است. يك نمونه‌ى آن همين مسأله‌ى شوراست. خداى متعال در علائم مؤمنين مى‌فرمايد: «وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُم»؛[2] كارهايشان را با مشورت انجام مى‌دهند. البته مشورت، با شكل‌هاى مختلفى ممكن است انجام گيرد؛ اين (شوراهاى اسلامى شهر و روستا) هم، يك شكل از اشكال مشورت است.[3]

1- 4. نظارت بر اجزاى حكومت‌

بايد همه زن ها و هم مردها در مسائل اجتماعى مسائل سياسى وارد باشند و ناظر باشند، هم به مجلس ناظر باشند، هم به كارهاى دولت ناظر باشند، اظهار نظر بكنند.

ملت بايد الان همه ناظر امور باشند، اظهار نظر بكنند در مسائل سياسى، در مسائل اجتماعى، در مسائلى كه عمل مى كند دولت، استفاده بكنند، اگر يك كار خلاف ديدند.[4] ملت وظيفه دارد كه در جمهورى اسلامى پشتيبانى از دولت ها بكند كه به خدمت ملت هستند؛ اگر دولتى را ديد كه خلاف مى كند، ملت بايد به او تودهنى بزند.[5]

[1] - پيام رهبر معظم انقلاب به كنفرانس بين‌المجالس اسلامى 25/ 3/ 1378

[2] - شورى: 38

[3] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار مسؤولان شوراهاى اسلامى شهر و بخش سراسر كشور 4/ 3/ 1378

[4] - صحيفه نور، ج 13، ص 70

[5] - صحيفه نور، ج 5، ص 237