فصل سوم: وظايف و اختيارات ولى فقيه‌

1. شئون و وظايف‌

حاكم اسلامى در قبال مسائل مهم جامعه، در مقابل فقر مردم، در مقابل تبعيض و شكافهاى اجتماعى، در مقابل اخلاق و معنويت مردم، در قبال حفظ استقلال كشور و حفظ آزادى مردم- در آن حدودى كه اسلام مقرر كرده‌است- مسؤول است. اينها مسؤوليتهاست و چون اسلام اين را خواسته و اين به مردم تعليم داده شده‌است و مردم ما به اسلام اعتقاد دارند، لذا توقعشان از مسؤولان امر در كشور در هر رده‌اى اين است كه به اين مسؤوليتها عمل كنند و آنچه را كه به عنوان وظيفه بر عهده‌ى آنهاست، انجام دهند.[1]

1- 1. وظيفه حفاظت و حراست از دين و جامعه اسلامى‌

«محمد بنُ يحيى، عن احمد بن محمد، عن ابنِ محبوبٍ، عن علىّ بنِ ابى حمزهَ، قال سمعت أبا الْحسن موسى بنَ جعفر، عليهما السلام، يقول: إذا ماتَ الْمُؤْمِنُ، بَكَتْ عَ‌ لَيْه‌ الْملَائِكَهُ وَ بِقاعُ الْارْضِ الّتى كانَ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَيْها، و أبْوابُ السّماءِ الّتى كانَ يصْعَدُ فيها بِأعْمالِهِ؛ وَ ثُلِمَ فى الْاسلامِ ثُلْمَهً لا يَسُدّها شَىْ‌ءٌ، لأَنّ الْمُؤْمِنينَ الْفُقَهاءَ حُصُونُ الْاسْلامِ كَحِصْنِ سُورِ الْم‌ دِينَهِ لَها»؛[2] مى‌گويد از امام موسى بن جعفر الصادق (عليه السلام) شنيدم كه مى‌فرمود: «هرگاه مؤمن (يا فقيه مؤمن) بميرد، فرشتگان بر او مى‌گريند و قطعات زمينى كه بر آن به پرستش خدا برمى‌خاسته و درهاى‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار اعضاى مجلس خبرگان 13/ 12/ 1381

[2] - الكافى، ج 1، ص 38