است كه براى ما مسأله بگويد؟ اگر رسول اكرم
(صلى الله عليه و آله) فرموده بود كه من مىروم، و امير المؤمنين (عليه السلام)
حجت من بر شماست. شما از اين مىفهميديد كه حضرت رفتند، كارها همه تعطيل شد فقط
مسأله گويى مانده كه آن هم به حضرت امير (عليه السلام) واگذار شدهاست.
«حُجَّهُ اللَّه» كسى است كه خداوند او را
براى انجام امورى قرار دادهاست، و تمام كارها، افعال و اقوال او حجت بر مسلمين
است. اگر كسى تخلف كرد، بر او احتجاج (و اقامه برهان و دعوى) خواهد شد. اگر امر
كرد كه كارى انجام دهيد، حدود را اين طور جارى كنيد، غنايم، زكات و صدقات را به چنين
مصارفى برسانيد و شما تخلف كرديد، خداوند در روز قيامت بر شما احتجاج مىكند. اگر
با وجود حجت براى حل و فصل امور به دستگاه ظلم رجوع كرديد، خداوند در روز قيامت بر
شما احتجاج خواهد كرد كه من براى شما حجت قرار دادم، چرا به ظلمه و دستگاه قضايى
ستمگران مراجعه كرديد.[1] 2. مقبوله «عمر بن حنظله»
«محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن
عيسى، عن صفوان بن يحيى، عن داود بن الحصين، عن عمر بن حنظله: قالت سألت أبا عبْد
اللَّهِ (عليه السلام) عنْ رجلين من أصحابنا بينهما منازعه فى دَين او ميراث
فتحاكما إلى السلطان وَ إلى القضاه أ يحلّ ذلِكَ؟ قال: مَنْ تَحاكَمَ إلَيْهِمْ،
فى حَقٍّ أَوْ باطِلٍ، فَإنَّما تَحاكَمَ إلَى الطّاغُوتِ وَ ما يُحْكَمُ لَهُ،
فَإنّما يَأْخُذُهُ سُحْتاً و إنْ كانَ حَقّاً ثابِتاً لَهُ؛ لَأَنّه اخَذَهُ
بِحُكْمِ الطّاغُوتِ وَ ما أَمَرَ اللَّه انْ يُكْفَرَ بِهِ. قالَ اللَّهُ تَعالى:
«يُريدوُنَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إلَى الطّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِروُا انْ يَكْفُرُوا
بِهِ». قلت: فَكيف يصنعان؟ قال: يَنْظُرانِ مَنْ كانَ مِنْكُمْ مِمَّنْ قَدْ رَوى
حَديثَنا وَ نَظَرَ فِى حَلالِنا وَ حَرامِنا وَ عَرَف أَحكامَنا ...
فَلْيَرْضَوْا بِهِ حَكَماً. فإنّى قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَيْكُمْ حاكِماً ...[2]
عمر بن حنظله مىگويد از امام صادق (عليه السلام) درباره دو نفر از