3- 3. تحقق حيات طيّبه‌

«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُم».[1] خدا و پيامبر، شما را به زندگى و مايه‌ى حيات طيب و پاكيزه دعوت مى‌كنند. حيات پاكيزه، فقط خوردن و لذت بردن و شهوترانى نيست؛ اين‌كه دعوت خدا و رسول را نمى‌خواست. نفس هر انسانى، او را به زندگى حيوانى دعوت مى‌كند. همه‌ى حيوانات دنبال غذا و اطفاى شهوت حركت مى‌كنند و براى شكم و ساعتى بيشتر زنده ماندن، مبارزه مى‌كنند. حيات طيبه، عبارت از اين است كه اين زندگى در راه خدا و براى رسيدن به هدفهاى عالى باشد. هدف عالى انسان فقط اين نيست كه شكمى را به هر شكلى پر كند؛ اين كمترين چيزى است كه يك حيوان مى‌تواند به عنوان هدف خود انتخاب كند. براى انسان، هدف اعلى عبارت از وصول به حق، رسيدن به قرب بارى‌تعالى و تخلق به اخلاق الهى است. انسان براى رسيدن به آن‌چنان هدفى، ابزارهاى مادى و معنوى را لازم دارد. غذا لازم است، اما براى اين‌كه انسان به سمت هدف حركت كند.

نظام اسلامى، علاوه بر اين‌كه هدفهايى بالاتر از هدفهاى مادى دارد- يعنى در نظام اسلامى، يك انسان فقط با پر شدن شكم خوشبخت نيست؛ بايد زندگى مادى و رفاه و امنيت او تأمين باشد- همچنين اصرار دارد كه روح و دل انسان مى‌بايد از يك صفا و تلألؤ و نورانيت و برادرى و فداكارى نسبت به انسانهاى ديگر و عبوديت و بندگى و اخلاص نسبت به خداى متعال برخوردار باشد. اسلام و ساير اديان الهى، اين را براى مردم مى‌خواهند.

اگر ما به احكام اسلامى عمل بكنيم، اگر جامعه‌ى اسلامى، ايمان اسلامى را همراه با عمل به مقررات و قوانين الهى تعقيب بكند، همان چيزى اتفاق خواهد

[1] - اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت كنيد هنگامى كه شما را به سوى چيزى مى‌خواند كه شما را حيات مى‌بخشد.( انفال: 24)