علم، آگاهى مى‌آورد؛ تقوا، شجاعت مى‌آورد؛[1] درايت، مصالح كشور و ملت را تأمين مى‌كند؛ اينها ضابطه‌هاى اصلى است برطبق مكتب سياسى اسلام.[2] در دَوَران امر بين «انسان فاسق، فاجر، لاابالى، تابع هواى نفس، وابسته‌ى به قدرت‌هاى غافلِ از سعادت و صلاح و فلاحِ انسان»، يك چنين انسانى يا يك انسانِ «عادل، پرهيزگار، پارساى مسلّط بر هواى نفس، تسليم امر خدا و مطيع فرمان الهى است و دلسوز براى احكام اسلامى» است؛ كدام مقدّمند. طبيعى است كه اين دومى مقدم است.[3] امام و پيشوا كه تعبير دقيق و كاملى از حاكم اسلامى است، بايد حتماً عالم به كتاب اللَّه باشد يعنى فقيه در دين باشد، و حتماً بايد عادل باشد و تابع هواى نفس نباشد. زيرا خداى متعال، هم به پيغمبرش حضرت داود و هم به همه‌ى پيغمبرانش فرمود و تأكيد كرد كه: «ولاتتبع الهوى فيضلك عن سبيل‌اللَّه»؛[4] زيرا اگر پيروى از هوس‌ها و هواها بشود، گمراهى و انحراف از راه خدا حتمى‌

[1] - در اين آيه‌ى شريفه‌ى« الَّذينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ وَ كَفى بِاللَّهِ حَسيباً»؛[ كسانى كه پيامهاى خدا را مى‌رسانند و از او مى‌ترسند و از هيچ كس جز او نمى‌ترسند، خدا براى حساب‌كردن اعمالشان كافى است.( احزاب: 39)] معلوم ميشود شرط بلاغ و ابلاغ و تبليغ، همين عدم خشيت است كه:« وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ». ميگوئى: آقا! اگر اين كار را بكنم، ممكن است در دنيا سرم كلاه برود. خوب،« وَ كَفى بِاللَّهِ حَسيباً»؛ محاسبه را به خدا واگذار كنيد و بگذاريد خدا برايتان محاسبه كند. اگر پرواى قضاوتهاى مردم، داورى‌هاى گوناگون مردم را به جاى پرواى از خدا گذاشتيم، مشكل درست خواهد شد؛ چون پرواى از خداى متعال تقواست.

اگر اين را كنار گذاشتيم و ترس مردم جايگزين شد، آنوقت فرقانى هم كه خداى متعال گفته، پيدا نخواهد شد؛« إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً»؛[ اگر از خدا بترسيد خداوند قوه تشخيص حق از باطل روزيتان مى‌كند.( انفال: 29)] اين فرقان ناشى از تقواست؛ روشن شدن حقيقت براى انسان، دستاورد تقواست. و به نظر من اين مسئله خيلى مهم است؛ مسئله‌ى خشيت از مال و جان و حرف مردم و آبرو و زمزمه‌ها و حرفها و حديثها و تهمتها و اينها، خيلى مهم است ... ملاحظه‌ى حرف مردم، ملاحظه‌ى اين تهمتى كه خواهند زد، ملاحظه‌ى چيزى را كه خواهند كرد، نبايد كرد؛« وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاه».

به نظر من يكى از چيزهائى كه فتوحات گوناگون امام را ارزانى آن بزرگوار داشت، همين شجاعت او بود، كه فتوحات علمى، فتوحات معنوى، فتوحات سياسى، فتوحات اجتماعى، اين مجذوب شدن دلها به آن بزرگوار را- كه واقعا چيز عجيبى بود- به وجود آورد. و شجاعت آن بزرگوار اين بود كه ملاحظه‌ى هيچ چيزى را نميكرد.( بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى 2/ 7/ 1388)

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب در مراسم پانزدهمين سالگرد ارتحال امام خمينى( ره) 14/ 3/ 1383

[3] - بيانات رهبر معظم انقلاب در خطبه‌هاى نماز جمعه 16/ 11/ 1366

[4] - ص: 26