72. سه وظيفه اساسى تشكل‌هاى دانشجويى‌

به نظر من سه وظيفه اساسى بر دوش تشكّل‌ها است:

يكى اين كه مجموعه دانشجويى را از لحاظ روحى و معنوى تغذيه كنند ...

آن دانشجويى كه با خدا انس ندارد، آشنا نيست و هيچ رايحه‌اى از گلستان معنوى وجود انسان به مشامش نرسيده است، خيلى ناقص است. آن جوانى كه با وجود داشتن دل شفاف و روح آماده، اصلًا لذت ذكر خدا را نچشيده، از نماز لذتى نمى‌برد. از دعا، ذكر، تضرّع، گريه و انس با پروردگار عالم، از پيوند با زيباترين حقايق وجود- كه وجود مقدّس باريتعالى است- هيچ بهره‌اى نبرده است، اين خيلى ناقص، محروم و قاصر است. شما در اين جهت هم تعهد داريد كه دل‌ها را روشن و با خدا آشنا كنيد. انس باخدا را تعليم بدهيد و لذّت ذكر را بچشانيد.

اگر كسى لذّت ذكر الهى و انس با خدا را چشيد، بدانيد كه هيچ لذّت ديگرى به دهانش مزه نمى‌كند. همه اين لذت‌هاى زودگذر دنيا- حتى عالى‌ترين لذّات- به نظرش بچه‌گانه مى‌آيد. آن كسانى كه اهل اين چيزها هستند، آن‌ها صادق‌اند و به ما اين چيزها را گفته‌اند. هر كسى هم ممكن است بالاخره در مدت عمرش، كم و بيش توفيقى پيدا كند و لذت ذكر الهى را لحظه‌اى درك بكند. اين هديه بزرگى است كه شما بايد به جوانان دانشجو بدهيد. اين جوان‌ها- دخترها پسرها- روح‌هاى آماده دارند. اين‌ها را با نماز آشنا كنيد. نماز يك بار بر دوش انسان نيست. بلكه يك لطف و يك دريچه است. اگر خدا به من و شما اجازه نداده بود كه با او حرف بزنيم، ما چه كار مى‌كرديم؟ اگر انسان اجازه نداشت زبان به دعا و مناجات باز كند، چه مى‌كرد؟ چطور مى‌توانست روح تشنه و گرسنه خودش را اشباع كند؟ چه چيزى غير از انس با خدا مى‌تواند اين روح تشنه انسان را سيراب بكند؟ ... چه‌ كسى مى‌خواهد اين معنويات را به اين جوان‌ها ياد بدهد و دست آن‌ها را بگيرد؟ اين به عهده شما است. اين وظيفه بزرگى است؛ آن را كم‌ نگيريد.