هست در محيط دانشجويى به درستى اعمال كنند؛ زيرا دانشجو بالاخره در جايى به اجتهاد مى‌رسد. آن زمان‌ها حزب توده، حزب فعالى بود؛ تشكيلات خيلى وسيعى هم داشت؛ با شوروى‌ها هم مرتبط بود؛ اصلًا براى آن‌ها كار مى‌كرد؛ اما به دانشگاه كه مى‌رسيد، مجبور بود بسيارى از حقايق حزبى را از چشم دانشجو پنهان كند!

چهارمين خصوصيت اين حركت، مبتنى بر اشخاص نبودن است؛ يعنى اين حركت در دانشگاه صنعتى شريف هست، امروز هم هست، ده سال پيش هم بود، ده سال بعد هم هست؛ اما نه ده سال پيش شما بوديد، نه ده سال بعد شما اين‌جا هستيد؛ اما اين حركت هست، ولى مبتنى بر اشخاص نيست؛ متعلق به فضا و مجموعه حاضر است.

پنجمين خصوصيت بسيار مهمش اين است كه در مقابل مظاهرى كه ازنظر فطرت انسانى زشت است مثل ظلم، زورگويى، تبعيض، بى‌عدالتى، تقلب، دورويى و نفاق حساسيت منفى دارد و آن را دفع مى‌كند. يك وقت در اول انقلاب، همين گروه منافقين، با استفاده از فرصت انقلاب توانستند در ميان جوانان و دانشجويان نفوذى پيدا كنند؛ اما وقتى معلوم شد كه اين‌ها منافقند، غالباً روى برگرداندند. چرا به آن‌ها منافق مى‌گفتند؟ چون ادعايشان اين بود كه براساس ايدئولوژى دين تشكيلات دارند، تلاش مى‌كنند و آينده معين مى‌كنند؛ اما در عمل معلوم مى‌شد كه نه، از ايدئولوژى دين هيچ خبرى نيست؛ تفكرات، تفكرات التقاطى ماركسيستى است؛ آن هم نه ماركسيستى يك دست؛ التقاطى، مخلوط و آشفته؛ و در عمل خارجى و فعاليت و مبارزات هم آن چيزى كه حاكم بر بيشترين فعاليت‌هاى آن‌هاست، قدرت‌طلبى است؛ تلاش براى اين كه به قدرت دست پيدا كنند؛ قدرتى كه كه در پديد آمدنش نقش زيادى نداشتند؛ بلكه به‌عنوان يك مجموعه اصلًا نقش نداشتند؛ هرچند ممكن بود افرادى از آن‌ها هم در خلال ملت نقش داشته باشند. لذا چون نفاق آن‌ها معلوم شد معلوم شد كه ظاهرشان با باطنشان؛ حرفشان با دلشان؛ ادعايشان با آنچه كه حقيقتاً آن را دنبال‌