بى‌تفاوتى در مقابل ارزش‌هاى دينى و انقلابى است. اين، يكى از مشكلات محيط دانشجويى و دانشجوست.

2. يكى از مشكلات ديگر كه نزديك به مشكل قبلى است آسيب‌پذيرى در

مقابل لغزش‌ها و انحرافات فكرى است. در گذشته كه ماركسيسم خيلى فعال و پُرنشاط بود، هر كسى كه با دانشگاه ارتباط داشت، واقعاً اين را به روشنى مى‌يافت. اصلًا در دانشگاه، حتّى آن دانشجوى مسلمانى كه سوهان تفكرات ماركسيسم به مغزش نخورده بود، خيلى به ندرت مى‌شد پيدا كرد. بعضى از اين عناصر روشنفكرِ نام و نشاندارى كه جزو مسلمانان هستند- زنده و مرده- و شما امروز به افكارشان اعتراض مى‌كنيد- كه اعتراض‌هاى بجايى هم هست- نقطه اشكال فكرى اين‌ها، همان چيزى است كه خاصيت دوران دانشجويى و دانشگاهى آن‌ها بود. تفكر ماركسيستى وارد مى‌شد، زيد مى‌ديد كه مى‌خواهد ماركسيسم را رد بكند؛ براى رد آن، از معارف ماركسيسم استفاده مى‌كرد؛ يعنى «يؤتى من حيث يفرّ منه»! اين، در تفكرات و بيانات كسانى كه در دو دهه قبل از انقلاب، بدون اطلاع و آگاهى‌هاى كامل اسلامى، در ميدان ماركسيسم وارد مى‌شدند، زياد ديده مى‌شد. اصلًا تفكرات ماركسيستى در آن‌ها نفوذ كرده بود و در همه مغز و ذهنشان اشراب شده بود. در آن زمان، چنين چيزى محسوس بود؛ اما امروز نيست و يا لااقل به شكل مكتبى‌اش وجود ندارد؛ اگرچه ته‌مانده‌هايش باز هم هستند و هنوز زائل نشده‌اند. در در عين حال، امروز انحرافات جديدى وجود دارد. دنيا كه تنها با انحراف ماركسيسم، منحرف نشده است؛ قبل از ماركسيسم هم تفكرات غلط و انحرافى و ضد اسلام بوده، بعد از ماركسيسم هم وجود دارد و الان هم هست. همين تفكراتى كه امروز به وسيله بعضى از فيلسوفان يا فيلسوف‌نمايان اروپايى در دنيا پخش مى‌شود- كه البته نمى‌خواهم اسم بياورم، تا حرف كلى ما به جايى نزديك نشود- حمّالة الحطب دمكراسى به نوع سوسيال دمكراسى‌هاى غربى است.

الان در دنيا تفكراتى هست كه جاده‌صاف‌كنِ تسلط استعمارى نوع جديد