است؛ زيرا با هر شيوه و روشى نمى‌توان به آرمان‌ها و اهداف مورد نظر جامعه رسيد؛ چه بسا ممكن است انتخاب روشى نامناسب، تقويت ضد ارزش‌ها و نابودى ارزش‌هاى متعالى را به دنبال داشته باشد و رهبرى جامعه در جهت اسلامى، روشى مبتنى بر اصول و اهداف اسلامى را مى‌طلبد كه تفصيلا در فصل جداگانه‌اى مورد بحث و بررسى قرار خواهد گرفت.

2. عدالت‌

يكى ديگر از ويژگى‌هاى رهبرى، عدالت است، در دست داشتن زمام امور مردم در هر رده‌اى و خصوصا بالاترين رده‌ى اجتماعى آن، يعنى زمامدارى امت اسلامى، امانتى بسيار بزرگ محسوب مى‌شود؛ بنابراين شرايط امانت‌دارى و رعايت تقوى و عدالت براى رهبرى امت اسلامى، امرى ضرورى تلقى مى‌شود و آيات و روايات فراوانى به طور صريح شرطيت آن را در ولى امر بيان مى‌فرمايد؛ البته قبل از بيان آن، ذكر مقدمه‌اى كوتاه لازم است.

هرچند «هدف خلقت» و «غايت جهان هستى» و «حركت همه مخلوقات» نزديكى به حق تعالى و كمال مطلق است اما در اين دنيا كه ميدان اختيار است، براى صاحبان اختيار دو راه كاملا متمايز و مختلف وجود دارد؛ يكى راه «ضلالت، گمراهى و بدبختى» كه همان راه شيطان بوده و ديگرى راه «نجات، فلاح و سعادت» كه راه خدا و انبيا و اوليا است؛ به عبارت ديگر، نظام عالم در «رتبه اختيار» تحمل وقوع نسبى هر دو جريان نور يا ظلمت را دارد و هر جريان در حيطه و گستره‌ى خود، از قانونمندى، روابط و مناسبات ويژه‌اى برخوردار است؛ به گونه‌اى كه هم براى هوى پرستى و رفتن به سمت ظلمت و تاريكى‌ها، اسباب و علل فراهم است و هم پويندگان راه حق و حقيقت از وسايل و ابزار هدايت برخوردارند و همانگونه كه حركت به سوى نور و كمال، مراتب و مراحل مختلفى دارد، حركت به سوى ظلمت نيز داراى مراتب و درجات گوناگون است كه انسان به اختيار خود آن را مى‌پيمايد و بسته به اين‌كه در چه رتبه‌اى از شدت و ضعف، نور يا ظلمت را اختيار نموده باشد، جايگاه مختلفى پيدا مى‌كند. بدين ترتيب در نظام اختيارات، آنهايى كه داراى اختيار شديدى در مسير نور يا ظلمت هستند، ولايت و سرپرستى ساير افراد هم جهت خود را به عهده مى‌گيرند و اساسى‌ترين نقش را در جهت دادن آنها ايفا مى‌كنند.

در يك نظام الهى كسى كه از اختيار شديدى در جهت بندگى خدا برخوردار است و