ارايه‌ى مفهومى جامع از سياست نيز از مسأله مذكور مستثنى نيست. پس، در اينجا تلاش مى‌شود تا با تكيه بر وجوه كلى و مشترك تعاريف، دو مفهوم «عام» و «خاص» از سياست مطرح شود.

تعريف عام سياست‌

سياست به مفهوم عام، عبارت است از: «اداره و سرپرستى نظرى و عملى مجموعه‌ى امور ارتباطى، فرهنگى و اقتصادى در جهت وصول به اهدافى كه رشد اجتماعى را محقق مى‌سازد».

با اين تعريف عناصر و لوازم زير در تعريف سياست، قابل ذكر است:

1. توجه اصلى سياست به موضوع اداره و سرپرستى است كه مستلزم تنظيم و اعمال اراده و قدرت در ساماندهى امور مى‌باشد. البته با اين توضيح كه سرپرستى هر امرى طى سه مرحله انجام مى‌پذيرد؛ در مرحله‌ى تعيين، اصول تخلف‌ناپذير و لازم الاجراى نظام، معين مى‌شود، در مرحله‌ى تنظيم، طراحى براساس اصول مذكور صورت مى‌گيرد و در مرحله‌ى سوم، اجراى امور طراحى شده، مورد توجه است. گذشته از مرحله‌ى اول كه چارچوبه‌هاى حركت نظام به وسيله مكتب و به زبان نمايندگان و شارحين آن بيان مى‌شود و ارتباط روحى و تعلقى ما را معين مى‌كند، مرحله‌ى دوم و سوم سرپرستى نظرى و عملى نظام را مى‌سازد و سياست با اين نگرش و به معناى عام، هر سه مرحله را شامل مى‌شود.

2. امور جامعه در سه دسته بزرگ ارتباطى، فرهنگى و اقتصادى طبقه‌بندى مى‌شوند و سياست در معناى عام، متكفل اداره‌ى تمامى اين امور است.

3. جامعه‌اى كه به صورت نظام در نظر گرفته مى‌شود، داراى هدفى شامل و نهايى بوده كه برآيند و نتيجه‌ى تركيب هدف‌هاى مختلف، زيرمجموعه‌هاى جامعه و واحدهاى اجتماعى كوچك و بزرگ آن‌جامعه است.

4. هرجامعه به گمان خود در پى رشد و تعالى است و نتيجه‌ى سياست نيز، توسعه‌ى بستر رشد و ايجاد زمينه‌هاى تعالى جامعه مى‌باشد؛ البته رشد در جوامع گوناگون با تفاوت فرهنگ‌ها، معانى مختلفى پيدا مى‌كند.

امام خمينى رحمه اللّه كه خود الگوى عملى سياست اسلامى بود، در تعريف سياست با به‌