كتاب از آنان ياد مى‌شود: قل يا اهل الكتاب تعالوا الى كلمه سواء بيننا و بينكم الّا نعبد الا الله و لا نشرك به شيئا و لا يتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله ...؛[1] اى اهل كتاب بياييد بر آن‌چه مورد اتفاق ما و شما است، هم‌صدا شويم كه غير خداى يكتا را نمى‌پرستيم، براى او شريكى نمى‌گيريم و زير بار انسان‌هايى كه بر مسير الهى نيستند (و به سوى او هدايت نمى‌كنند) نمى‌رويم. يعنى در حقيقت مشتركات آن‌قدر هستند كه بتوانند اهل كتاب و مسلمانان تحت نظام سياسى عادلانه‌اى، با هم اهداف توحيدى خود را تعقيب نمايند.

در مجموع فراگيرى بعنوان يك اصل، نظام سياسى اسلام را از چارچوبه‌ى مرز جغرافيايى، نژادى، زبانى و حتى اعتقادى خاص فراتر برده، آنرا آئينى تعريف مى‌كند كه قدرت ساماندهى بشريت را، با تحمل تفاوت‌ها و اختلافات در سنتها و آئين‌ها، دارد.

[1] - آل عمران؛ آيه 64.