پس اگر براى ما روشن شد كه ما مرگ را مى‌ميرانيم، نه مى‌ميريم، تحول و دگرگو نى را از پاى در مى‌آوريم، نه از پا درمى‌افتيم، آن گاه درست مى‌انديشيم و مى‌گوييم كه هر كارى كه انجام مى‌دهيم، بايد با ابد و ابديت ما سازگار باشد. وجود مبارك ولى‌عصر (عج) هنگام ظهور اين معارف را به ما القا مى‌كند. وقتى اين معارف به ما القا شد، امور مادى ديگر جاذبه‌اى براى ما ندارد. آن‌گاه نه ظلم مى‌كنيم، و نه زير بار ظلم مى‌رويم. چنين جهانى پر از عدل و داد مى‌شود. اولين كار حضرت نيز تقويت بنيه فرهنگى جامعه است؛ يعنى جهان‌بينى باز به انسان مى‌دهد.

بزرگان ما آن‌چنان بر مرگ مسلط هستند كه مى‌گويند: اى مرگ! اگر نمرده‌اى، مرا درياب؛ مبارز مى‌طلبند. يك پهلوان جهانى براى مبارزه، جهان پهلوان مى‌طلبد. اين مرگ كجاست كه من او را از پاى درآورم. اى مرگ اگر نمرده‌اى مرا درياب. چون من مى‌خواهم از اين زندان آزاد بشوم.

مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك چند روزى قفسى ساخته‌اند از بدنم (1) من مى‌خواهم از اين زندان بيرون بيايم؛ پس ما با اين انگيزه و اين جهان بينى همراه هستيم.

______________________________
1- منسوب به مولوى.