درس نهم: تقصير

تقصير در لغت به معنى كوتاه كردن و دراعمال حج و عمره، برنامه‌اى است كه به عنوان خواسته حق در قرآن مطرح شده، انجامش نشانه تواضع و خشوع و تسليم بى‌قيد و شرط در برابر مولاست. آيه مربوط به اين‌وظيفه در قرآن اين آيه است: «ثُم‌ليَقضوا تَفَثَهُم؛[1] سپس‌بايد كثافات خود را زائل نمود. از امام صادق (ع) منقول است كه مراد از تفث چيدن ناخن و زائل كردن چرك از بدن و خارج‌شدن از احرام‌است.[2]

وقتى با تقصير از احرام خارج مى‌شوى و اين سفر ملكوتى را به پايان مى‌برى، در امان خدا قرار مى‌گيرى و با رخصت از عالم‌ملكوت به عالم‌ناسوت توجه مى‌كنى. از لذات روحى به سوى لذات جسمى و از وحدت به كثرت مى‌رسى. تقصير يعنى تحليل بعد از تحريم به اين معنى‌كه آنچه قبل از احرام، مُحرم براى خود حرام كرده‌بود و به آن توجه نداشت اينك به واسطه احرام و طواف و نماز و سعى بين‌

[1] - حج، آيه 29.

[2] - وافى، ج 2، كتاب‌الحج، ص 179.