اسم الکتاب : مقارنه مشروعيت حاكميت در حكومت علوى و حكومت هاى غير دينى المؤلف : كريمى والا، محمد رضا الجزء : 1 صفحة : 321
4. برابرى در بهرهمندى از دانش و تربيت
تعليم و تربيت، فلسفه بعثت و در رأس تعاليم همه انبياى الهى- صلواة
اللّه عليهم اجمعين- بوده است. همانگونه كه قرآن كريم مىفرمايد:
هو الّذى بعث فى الأميّيّن رسولا منهم يتلوا عليهم آياته
ويزكّيهم و يعلّمهم الكتاب و الحكمة و إن كانوا من قبل لفى ضلال مبين؛[1] او كسى است كه در ميان جمعيت درس ناخوانده رسول از خودشان برانگيخت
كه آياتش را بر آنها مىخواند و آنها را تزكيه مىكند و به آنان كتاب و حكمت
مىآموزد، و مسلما پيش از آن در گمراهى آشكار بودند.
اين بدانروست كه آموزش معارف اصيل و الهى، عامل مؤثر در از بين بردن
افكار انحرافى و سنتهاى خرافى برخاسته از جهل و نادنى مىباشد و انسان در پرتو
تحصيل چنين معارفى مىتواند به هستى و چيستى خود پىبرده و به واسطه آن خالق عالم
را بهتر بشناسد و در رفتار و كردارش، تنها مطيع و منقاد او بوده، در مسير عبوديت
خالق يگانه قرار گيرد. ازاينرو، در بينش امير مؤمنان على عليه السّلام جهلزدايى
و آشنا نمودن افراد جامعه با حقايق معارف اسلام، از عمده وظايف حاكم اسلامى در
برابر امّت مىباشد. آن امام همام عليه السّلام در بخشى از بيانات خويش
مىفرمايند:
أيّها الناس ... فأمّا حقّكم عليّ ... تعليمكم كيلا تجهلوا و
تأديبكم كيما تعلموا؛[2]
اى مردم حق شما بر من آن است كه شما را آموزش دهم، تا از جهالت برهيد و تربيت كنم،
تا راهورسم زندگى را بدانيد.
سيره حضرت بر اين بود كه مردم با معارف اسلام راستين آشنا و حقايق
قرآن را