5. برخى تعاليم انجيل، مبنى بر جدايى دين از دنيا

عيسى مسيح عليه السّلام در آيه 36 از باب هيجدهم انجيل يوحنّا مى‌گويد:

من يك پادشاه دنيوى نيستم اگر بودم، پيروانم مى‌جنگيدند تا در چنگ سران قوم يهود گرفتار نشوم. پادشاهى من متعلّق به اين دنيا نيست.

انديشه «دو شمشير» نيز برخاسته از همين تعاليم است و براساس آن دوگانه بودن امور مذهبى و روحانى و مادى و دنيوى ثابت مى‌شد و دستگاه كليسا خود را مجاز به دخالت در قلمرو زمام‌داران سياسى نمى‌دانست. منشأ اين تلقى، جمله‌اى در انجيل لوقا[1] است كه در آن حضرت عيسى، به پطرس مقدس و جانشينان او دو شمشير عطا مى‌كند و در تفسير آن، شمشيرى را نماد قدرت‌هاى معنوى معرفى مى‌كردند، كه در دست اربابان كليسا بايد باشد و شمشيرى را نماد قدرت‌هاى مادى و دنيوى معرفى مى‌نمودند كه بايد در اختيار فرمان‌روايان قرار گيرد.

6. فقدان نظام حكومتى و قوانين اجتماعى در متون دينى‌

دينى كه فاقد نظام‌هاى اجتماعى برگرفته از وحى است، بايد تدبير اجتماع را به غير وحى واگذارد؛ چه آن‌كه در اين صورت اگر دين‌داران نيز حكومت كنند، بايد به حكم عقل و با برنامه‌اى علمى، جامعه را نسق دهند.[2]

7. سيطره نظام مدرسى اسكولاستيك‌

از جمله اسباب پيدايش سكولاريسم در جهان مسيحيت و دنياى غرب، نظام‌

[1] - انجيل لوقا، باب 22، آيه 38.

[2] - على اكبر رشاد، كتاب نقد، س 1، ش 1، ص 77.