نيل غايت الهى جامعه است بايد شرايط ممتازى داشته باشد نظير اجتهاد، تقوى و ... كه انتخاب آن توسط كسانى بايد صورت گيرد كه توانايى تشخيص اين امر را داشته باشند. در ساير مسئوليتها هم مجريان حكومت دينى شرايط دارند چه جنبه ايجابى و چه جنبه سلبى كه از بين مصاديق به رأى مستقيم يا غير مستقيم مردم انتخاب مى‌گردند. لذا نقش اول حضور مردم در دموكراسى دينى انتخاب مجريان است.

2- در مدينه فاضله اسلامى غاياتى براى جامعه از نظر رعايت حقوق مردم، امنيت اجتماعى تحقق قوانين اسلامى و عدالت وجود دارد اما در شرايط مختلف نحوه تحقق و برنامه‌ريزى آن مختلف است. توسعه كشورها، برخى مؤلفه‌هاى ثابت دارد و برخى مؤلفه‌هاى متغير و لذا راههاى وصول متفاوت خواهد شد. رأى مردم در اين وجه برنامه‌ريزى جهت تحقق غايات نقش اساسى دارد. در اين وجه ممكنست برخى ملاحظات و ضوابط دينى وجود داشته باشد اما وجه غالب آن بر مبناى عقل بشرى است. مثلا در بخش اقتصادى يا معضلات اجتماعى، وجهى به عنوان حيثيت دستورى در ميان تعاليم اسلامى ديده مى‌شود (مثلا در اقتصاد، مالكيت فردى در اسلام محترم است يا اينكه اقتصاد جامعه اسلامى نمى‌تواند جانب مرفهين را بگيرد و عدالت را فراموش كند. همچنين عدالت بر مبناى كم كردن اختلافات طبقاتى و سمت‌گيرى به سوى محرومين به عنوان غايت مطرح است) اما براى چگونگى وصول و برنامه‌ريزى توسعه براى اينكه جامعه نشاط اقتصادى و اجتماعى داشته باشد و رونق اقتصادى و حل مشكلات معيشت رعايت گردد، مبناى دستورى در دين نمى‌توان يافت، بلكه بر اساس شرايط عصرى و بر مبناى عقل و تدبير بشرى بايد سازوكار مناسب را جست. در تمامى اين شئون، رأى مردم نافذ است.

بر اين‌اساس، مردم‌سالارى دينى ضمن‌اينكه با سكولاريسم بينونت ذاتى دارد، در درون خود امرى سازگار است كه دموكراسى را از درون تفكر دينى معنا و تفسير مى‌كند و در اين رأى دچار خلط حيثيت غايى و طريق نشده و قلمرو نفوذ رأى مردم را در انتخاب حاكمان و برنامه‌ريزى جامعه جهت تحقق صورت خاصى از جامعه تبيين كرده و در اين رأى دچار ناديده انگاشتن مبانى فلسفى دموكراسى غربى و التقاط آن با تفكرات سياسى دينى كه گاه مى‌تواند مباين هم باشند نگشته است.

.