در جامعه امن، مردم در زندگى، از همه جهات تأمين دارند و حوادث، پيش‌آمدها، ضررها، زيان‌ها، كم‌بودهاى طبيعى و انسانى و ... موجب نگرانى افراد نيست؛ زيرا كه مردم تأمين كافى مى‌شوند و دولت‌ها مردم را تأمين مى‌كنند و ضرر و زيان‌ها و خسارت‌ها جبران مى‌گردد. در چنين اجتماعى، با اين سطح بالاى تأمين و امنيت، مردمان مى‌توانند با آرامش خاطر و آسايش كامل زندگى كنند و از هيچ چيز نگران نباشند و اين مهم‌ترين ويژگى امنيت اجتماعى است؛ ويژگى‌اى كه عدالت اجتماعى در پرتو آن پديد مى‌آيد. 22

البته روشن است كه ايجاد امنيت اجتماعى در همه ابعادش، در دوران پيش از ظهور، بسى دشوار و بلكه غير ممكن است. امنيت كامل در همه عرصه‌ها با ابعاد ايده‌آل و آرمانى آن، تنها در پرتو امنيت فراگير مهدوى، در عصر ظهور به جامعه بشرى هديه خواهد شد.

پى‌آمدهاى ناامنى در جامعه‌

مقوله امنيت به دليل درهم تنيدگى آن با ديگر شئونات زندگى فردى و اجتماعى، چنان حساس و مهم است كه هرگونه آسيب در آن، موجب آسيب در همه ساختار زندگى فردى و اجتماعى (جان و مال و حيثيت و آبرو) مى‌گردد و پى‌آمدهاى سوء فراوانى را در عرصه‌هاى مختلف زندگى در پى مى‌آورد.

به همين جهت، همواره رهبران الهى به اهميت امنيت و توجه دادن به آثار و پى‌آمدهاى منفى عدم امنيت، توجه داشته‌اند. جلوه‌ها و مظاهر عدم امنيت و پى‌آمدهاى تباه‌كننده آن، در رواياتى كه ناامنى‌هاى پيش از ظهور را بيان نموده، به روشنى پيداست.

در بسيارى از روايات منقول از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و معصومان عليهم السّلام، بروز ناامنى‌ها در عصر غيبت و آخر زمان پيش‌گويى شده كه پى‌آمدهاى مستقيم آن، بروز جنگ‌ها، هرج‌ومرج‌ها، بى‌عدالتى‌ها و فتنه‌هاى فراوان ديگرى است كه تبعات ويران‌گر آن، پيوندهاى زندگى و نظام اجتماعى را از هم مى‌پاشد.

مظاهر ناامنى، با اشكال مختلف در زواياى زندگى روزگار عصر غيبت و آخر زمان، بروز و ظهور دارد كه پايه‌هاى روابط و پيوندهاى اجتماعى و ارتباطات‌