بيعت در قرآن‌

سه آيه درباره بيعت نازل شده است كه عبارتند از:

1. إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى‌ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى‌ بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً؛ 8

كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند (در حقيقت) تنها با خدا بيعت مى‌نمايند و دست خدا بالاى دست آنهاست، پس هركسى پيمان‌شكنى كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته است و آن كسى كه نسبت به عهدى كه با خدا بسته وفا كند، به زودى پاداش عظيمى به او خواهد داد.

2. لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَرِيباً؛ 9

خداوند از مؤمنان هنگامى كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند، راضى و خشنود شد. خدا آن‌چه را در درون دل‌هايشان نهفته بود مى‌دانست. ازاين‌رو، آرامش را بر دل‌هايشان نازل كرد و پيروزى نزديكى به عنوان پاداش نصيب آنها فرمود.

دو آيه فوق در سال ششم هجرت در مورد بيعت حديبيه است كه به نام‌هاى بيعت رضوان و بيعت شجره معروفند.

آيه اوّل، بيعت با پيامبر را به منزله بيعت با خداوند قرار داده و آن را به اين صورت تأييد كرده است.

3. يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى‌ أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ 10

اى پيامبر! هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو بيعت كنند كه چيزى را شريك خدا قرار ندهند، دزدى و زنا نكنند، فرزندان خود را نكشند، تهمت و افترايى پيش دست و پاى خود نياورند و در هيچ كار شايسته‌اى مخالف فرمان تو نكنند، با آنها بيعت كن و براى آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب كه خداوند آمرزنده و مهربان است.