از زبان تا دل‌

سخن گفتن، كليد ارتباط با ديگران و تأثير بر دل‌ها است.

با مردم چگونه «رابطه كلامى» بر قرار كنيم؟ آغاز سخنان چگونه باشد كه جذّاب باشد؟ لحن گفتار، چه تأثيرى بر مخاطب ما مى‌گذارد؟ كلام، در چه صورت بر دل‌ها مى‌نشيند و مقبول طبع قرار مى‌گيرد؟ اصلًا درباره چه چيز هايى بايد سخن گفت و از چه گفتارى و چگونه گفتارى بايد پرهيز كرد؟ چه روشى بر محبت و محبوبيت مى‌افزايد و چه شيوه‌اى ايجاد تنفّر مى‌كند؟

اينها همه، سؤال هايى است كه به «ادب و آداب گفتار» مربوط مى‌شود و شيوه‌هاى كاميابى در كلام را بايد آموخت، تا از طريق رابطه گفتارى، هم دانسته‌ها و خواسته‌هاى خويش را بهتر بيان كرد، هم بر ديگران تأثير مثبت گذاشت و هم كلام را پل ارتباطى با ديگران ساخت.

برخى «پرحرف» اند.

«حرّافى»، گاهى هم سر از «ورّاجى» در مى‌آورد. اگر از پرحرفى ديگران خسته مى‌شويد، لابد ديگران هم از پرچانگى شما دچار خستگى‌