صاحبان روحيه سرد و خود گرا و مردم گريز، اغلب در كارهاى عمومى شركت نمى‌كنند و برنامه‌هاى مشترك نمى‌تواند آنان را جذب كند.

ابراز عاطفه به مردم و مشاركت و همراهى و هم‌دردى با آنان در امور و يارى‌رسانى در هنگامه نياز، پشتوانه‌اى براى روزهاى «مبادا» فراهم مى‌آورد. اگر گفته‌اند: «براى كسى بمير كه برايت تب كند»، اشاره به همين تعامل روحى و رفتارى ميان افراد جامعه است.

عيب پوشى‌

حفظ «آبرو» ى ديگران، مهم‌ترين نشانه دوستى و احترام و ارزش‌گذارى براى آنان است. آبرو، سرمايه‌اى است كه به اين راحتى به دست نمى‌آيد و گوهر نفيسى است كه اگر شكست، به اين آسانى قابل جبران نيست.

به همين اندازه كه «عيب‌جويى» نكوهيده و نارواست، «عيب‌پوشى» نسبت به يك برادر مسلمان و آبرودارى نسبت به يك مؤمن، ضرورى و فضيلت است.

وقتى از لغزش و عيبى از ديگرى باخبر مى‌شويد، جوان‌مردى ايجاب مى‌كند كه پرده‌پوشى كنيد و اگر نياز به تذكر است، به خودش بگوييد تا اصلاح كند.

در كلام اميرمؤمنان است كه: ثمره اخوّت و برادرى آن است كه پشت سرش آبرويش را حفظ كنى و عيب‌هايش را به عنوان هديه به خودش‌