بخشى از برنامه‌هاى عملى براى رسيدن به اين «خودِ برتر» از اين قرار است:

1. محاسبه‌

ارزيابى عمل‌هاى روزانه و هفتگى، ما را در رسيدن به «شناخت از خويش»، كمك مى‌كند. اينكه بدانيم امروز چه كرديم و اوقاتمان صرف چه كارى شد و خوب و بد عملكرد روزانه را مرور و ارزيابى كرده و از خود حساب بكشيم. از توصيه‌هاى رسول خدا صلى الله عليه و آله به ابوذر غفارى اين بود:

«حاسِبْ نَفْسَكَ قَبْلَ انْ تُحاسَبَ، فَإنَّهُ اهْوَنُ لِحِسابِكَ غَداً»[1]

از خودت حساب بكش، پيش از آنكه از تو حساب بكشند. كه اين كار، حسابرسى فرداى تو را آسانتر مى‌سازد.

در دستورالعمل‌هاى اخلاقى عارفان بزرگ هم سفارش به «محاسبه نفس»، جايگها ويژه‌اى دارد و بازخوانى پرونده اعمال، كمك مؤثرى براى خودسازى است.

2. از خود براى خود

وجود ما با همه استعدادهايى كه در آن نهفته است، سرمايه ماست.

اين سرمايه را بايد به سود دهى رساند. چه كسى سزاوارتر از خودمان براى نفع بردن از اين سرمايه؟

راه آن نيز اين است كه آينده و آخرت و مراحل دشوار بعدى در

[1] - وسائل الشيعه، ج 11، ص 379.