برنامه‌اى براى رسيدن به خودِ برتر

اينكه گفته‌اند: «شناخت درد، نيمى از درمان است»، سخنى است درست و حكيمانه.

با احساس نكردن درد، هرگز راهى براى «درمان روح» و «رشد معنوى» پيدا نمى‌شود.

شيوه ابليس، پنهان كردن درد و سرپوش گذاشتن روى مرض روحى و كتمان بيمارى اخلاقى بشر است، تا به فكر اصلاح نفس نيفتد و پيوسته به عنوان طعمه‌اى در اختيار شيطان بماند.

در وادى «خودسازى»، نخستين گام، «خودشناسى» است.

زدودن رذايل و به عبارتى «تخليه» و آراسته شدن به فضايل كه همان «تحليه» است، گام بعدى است.

راه آن پيراستن و اين آراستن نيز، راهى عملى است، نه صرفاً نظرى و دانستنى، اين راه را بايد رفت و در اين «طى طريق»، بايد جهاد با نفس، آن ملكات اخلاقى را بر صفحه جان نوشت و بر لوح دل نقش زد.