خدا به كدام دل نزديك‌تر است؟

بيا به زمزمه ياد يار، در دل شب‌ها

درون تيره خود را چو روز، روشن كن‌

بيا سحرگاهان‌

خزان خسته دلى را

به عطر «ياد» و شميم «دعا» چو گلشن كن‌

تو را كه مانده چنين بى‌پناه و دل‌گيرى‌

به جز خداى جهان، هيچ تكيه‌گاهى نيست‌

به پيش پاى تو،

اى اشتياق سبز و جوان،

به جز نيايش و راز و نياز، راهى نيست.[1]

*** چگونه انسان، اين «بى‌نهايت كوچك» مى‌تواند با آفريدگار هستى، آن‌

[1] - برگ و بار، ص 25