بى شك تبيين و تفسير دين با ديدگاه مخصوص اهل بيت وحى، و رفع تحريف ها و كج فهمى هاى از معارف اسلامى و احكام دينى، نيز هدف مهمى براى جهاد اهل بيت به حساب مى آمد. اما طبق قرائن حتمى، جهاد اهل بيت به هدفها محدود نمى شد و بزرگترين هدف آن، چيزى جز تشكيل حكومت علوى و تأسيس نظام عادلانه اسلامى نبود. بيشترين دشواريهاى زندگى مرارت بار و پر از ايثار ائمه و ياران آنان به خاطر داشتن اين هدف بود.

و ائمه عليهم السلام، از دوران امام سجاد عليه السلام و بعد از حادثه عاشورا به زمينه سازى دراز مدت براى اين مقصود پرداختند. در تمام دوران صد و چهل ساله ميان حادثه عاشورا و ولايتعهدى امام هشتم عليه السلام جريان وابسته به امامان اهل بيت يعنى شيعيان هميشه بزرگترين و خطرناك ترين دشمن دستگاههاى خلافت به حساب مى آمد. در اين مدت بارها زمينه هاى آماده اى پيش آمد و مبارزات تشيع كه بايد آن را نهضت علوى‌ نام داد، به پيروزى هاى بزرگى نزديك گرديد.

اما، در هر بار موانعى بر سر راه پيروزى نهايى پديد مى آمد و غالباً بزرگترين ضربه از ناحيه، تهاجم، بر محور و مركز اصلى اين نهضت، يعنى شخص امام در هر زمان، با به زندان افكندن يا به شهادت رساندن آن حضرت وارد مى گشت.

و هنگامى كه نوبت به امام بعد مى رسيد، اختناق و فشار و سختگيرى به حدى بود كه براى آماده كردن زمينه به زمان طولانى ديگرى نياز بود.

ائمه عليهم السلام در ميان طوفان سخت اين حوادث هوشمندانه و شجاعانه تشيع را همچون جريانى كوچك اما عميق و تند و پايدار از لابه لاى گذرگاههاى دشوار و خطرناك گذراندند و خلفاى اموى و