بخش اوّل: عدالت اجتماعى‌

گسترش عدالت در سراسر گيتى و ريشه‌سوزى بيداد از همه آباديهاى زمين، در رأس آرمانهاى انقلاب امام مهدى- عليه السلام- قرار دارد، و از هدفهاى اساسى آن تحوّل عظيم جهانى است. اين حركت سازنده سرآغاز اقدامات در آن انقلاب است. اين موضوع در احاديثى كه درباره آن امام بزرگ رسيده است همواره بصراحت ياد شده است.

در احاديثى كه درباره قيام مهدى «ع» آمده است دعوت به توحيد و مبارزه با شرك و كفر اعتقادى، به اندازه ايجاد عدالت و اجراى آن، مورد تأكيد قرار نگرفته است. و علت شايد اين است كه با تعاليم گذشته انبيا و تعاليم اسلام و تكامل علم، انسانها به ماوراى طبيعت و خداى يكتا ايمان مى‌آورند، و مبانى ماده‌گرايى و مكاتب غير الهى شكست مى‌خورد، و نوع جامعه‌هاى انسانى داراى عقيده مذهبى و الهى مى‌گردند، ليكن با اين وصف، در آتش ظلم، تبعيض، حقكشى، استثمار و روابط ناانسانى مى‌سوزند، و با زندگى فاقد عدالت كه در حقيقت شكنجه و مرگ تدريجى است دست بگريبانند. از اينرو، نياز عمده جامعه بشرى برقرارى عدالت و گسترش دادگرى است و حاكميت روابط انسانى بر جامعه. انسانها تشنه عدالتند و خواهان آرمان و ايدئولوژى و مكتبى كه اين تشنگى را فروبنشاند و آتش بيدادگرى را خاموش كند، و عدالت راستين‌