از اين تعابير درمى‌يابيم كه سياست، رابطى است ميان ملك (رياست) و رعيّت؛ پس اگر رياست را به معنى سرپرستى در نظر بگيريم و رعيّت را نيز جامعه‌اى انسانى، سياست عبارت است از تدبيرى جهت اداره‌ى جامعه‌ى انسانى.[1]

2- 2- امام خمينى (ره)

امام خمينى (ره) سياست را به معنى راه بردن و هدايت افراد جامعه به سوى هدف متعالى اسلام مى‌داند.

«سياست اين است كه جامعه را هدايت كند و راه ببرد؛ تمام مصالح جامعه را در نظر بگيرد و تمام ابعاد انسان و جامعه را در نظر بگيرد و اين‌ها را هدايت كند به طرف آن چيزى كه صلاحشان است».[2] بنابراين مى‌توان سياست را از نظر امام خمينى (ره) با اين تعريف مطابق دانست كه:

«سياست عبارت است از اداره‌ى جامعه‌هاى انسانى و هدايت آنها به سوى تعالى»[3] «سياست‌هاى صحيح اگر هم باشد، امّت را در يك بعد هدايت مى‌كند و راه مى‌برد و آن بعد حيوانى است. اين سياست يك جزء ناقص است از سياستى كه در اسلام براى انبيا و اوليا ثابت است؛ آنها مى‌خواهند ملت را هدايت كنند».[4]

[1] - جهان بزرگى، احمد، اصول سياست و حكومت، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامى، تهران، بى‌تا، ص 15.

[2] - امام خمينى( ره) صحيفه نور، تهران، 1380، ج 13، ص 217 و 218.

[3] - جهان بزرگى، احمد، درآمدى بر تحول نظريه دولت در اسلام، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامى، تهران، بى‌تا، ص 233.

[4] - امام خمينى( ره) صحيفه نور، تهران، 1380، ج 13، 218- 217.