ملت، در تأثير براى سازندگى دنيا، مايه‌ى اصلى است، تهيدست بمانند؟ بدون علم كه در دنيا هم نمى‌شود اثر گذاشت. شما بهترين آدمهاى دنيا باشيد، ما بهترين و شريفترين و عزيزترين ملتها باشيم؛ وقتى نتوانيم روى بشريت اثر بگذاريم، وقتى نتوانيم اين گرداب مهلك را مهار بكنيم، چه فايده‌اى دارد؟ رسالت يك انسان كه يك رسالت فردى و خانوادگى و يك رسالت ملى به معناى محدود نيست؛ بلكه يك رسالت انسانى است. انسان، اصلا در محدوده‌ى انسانيت زندگى مى‌كند. مگر مى‌شود اين‌همه كارهاى بزرگ را بدون علم انجام داد؟ اين علمِ ما كجاست؟

كاروان علم‌

خدا سلاطين قاجار و پهلوى را لعنت كند و از اين رجال پليد و خبيثى كه بخصوص از زمان ناصرالدين شاه تا زمان محمّدرضا، امور اين كشور را به دست داشتند، نگذرد كه با اين ملت با استعداد و اين جواهرِ قيمتى استعدادى كه در اين كشور هست، چه كردند. مى‌دانيد كه در اين كشور، استعداد ايرانى، از متوسطِ استعداد كشورهاى دنيا بالاتر است. اين نكته را من از آدمهاى مطلع و وارد و با اتكا به آمار نقل مى‌كنم. سابقه‌ى ما هم، همين را نشان مى‌دهد. اين ملت را در دورانى كه مى‌شد خودش را لااقل به اين گردونه‌ى اسبى كه داشته مى‌رفته، برساند، در خواب عميقى فرو بردند. يك وقتى بيدار شده كه آن گردونه به موتور رسيده، آن موتور به جت رسيده، آن جت هم به موارد پيشرفته‌ترى رسيده و جز غبارى از حركت كاروان علم بشريت، چيزى در دست ما نيست.

حركت براى علم و تحقيقات كاربردى‌

انقلاب، يعنى اينكه تحولى در همه چيز به وجود بيايد. يكى از آن تحولات هم، در مقوله‌ى علم در اين كشور است. نگوييد ما پول و بودجه نداريم. بله، خيلى كارها با پول انجام مى‌گيرد؛ ليكن به نظرم مى‌رسد كه كل دستگاه علم و دانش كشور، بايد با يك ديد انقلابى به مسئله نگاه كند؛ مثل آن كسى كه فرزندش درون آب افتاده و دارد غرق مى‌شود؛ مثل روحيه‌ى همان مبارزى كه در دوران پيش از پيروزى انقلاب، هيچ چيز- نه زن، نه بچه، نه زندگى، نه خانه، نه راحتى- نمى‌فهميد و همه‌ى زندگيش مصروف اين مى‌شد