مديريت دانشگاه‌ها و علم و دين‌[1]

بسم‌اللّه الرّحمن الرّحيم‌

از زيارت آقايان علما و اهل معرفت و فرهنگ و دانش و دانشگاه، خيلى خوشحاليم. نسبت به خيلى از آقايان، از نزديك ارادت و سابقه‌ى اخلاص داريم؛ بخصوص بعضى از دوستان كه با آنها معاشرتهاى طولانى و ممتد داشتيم، از جمله برادر عزيزمان آقاى دكتر معين كه تقريباً چند سال به‌طور مستمر- اقلا هفته‌اى يك‌بار- ايشان را زيارت مى‌كرديم. از اينكه ايشان اين مسئوليت مهم را عهده دارند، خوشحاليم؛ هم به خاطر معنويت و شخصيت انقلابى و اسلامى و حقيقتاً دلسوزى كه از ايشان سراغ داريم، و هم به خاطر قدرشناسى مسائل دانشگاه‌ها و علم كشور، كه شاهد بوديم چقدر ايشان نسبت به اين مسائل اهميت مى‌دهند.

جلسه‌ى شما برادران عزيز براى من، جلسه‌ى خيلى دلنشينى است. اگر فرصت مى‌شد كه مى‌نشستيم و صحبت مى‌كرديم، خيلى بهتر بود؛ ولى متأسفانه من وقتش را ندارم، والّا آمادگى و بلكه شوقش را دارم. حالا به مصداق «ما لايدرك كلّه لايترك كلّه»، به همان اندازه‌اى كه ميسور است، مطالبى را عرض مى‌كنم.

مسائل اساسى دانشگاه‌ها

عمده‌ى مطالب، تقريباً همان چيزهايى است كه در بيانات آقاى دكتر معين ذكر شده بود: رشد علم، رشد تحقيق، رشد كمّى، گسترشِ در نقاط محروم، اهميت دادن به بعضى از چيزهايى كه در دانشگاه‌ها

[1] - بيانات در ديدار با وزير و مسئولان وزارت فرهنگ و آموزش عالى و رؤساى دانشگاه‌هاى سراسر كشور، 32/ 5/ 1369.