مى‌كند، يكجا تحقير بشود و به دنيا نشان داده شود كه زورِ زورگويان، يك چيز مطلق نيست و اراده‌ى مستكبران، امر غالب بر فطرت جهان نيست.

تحقير استكبار

آنها خواستند اين باور غلط در ذهن مردم واقع بشود؛ در حالى كه اين باور واقعيت ندارد. امريكايى‌ها، در آن حادثه تحقير شدند كه هنوز هم غبار ملالتش از چهره‌ى سردمداران مستكبر امريكا زدوده نشده است و در آينده هم زدوده نخواهد شد. هر كدام از اين سه حادثه، پرمعنا و كاملا روشن است.

انقلابى با جوهر فكرىِ اسلام در تعرض امريكا

در اينجا مايلم دو مطلب را مطرح كنم:

اول اين است كه از اوايل پيروزى انقلاب، براى جمعى كه از صحنه‌هاى اصلى انقلاب جدا بودند و روح حقيقى انقلاب را درك نكرده بودند، عادت شده است كه تكرار كنند و بگويند و بنويسند كه اگر ما از اول انقلاب با امريكا مواجهه نمى‌كرديم، در طول اين چند سال، اين همه خطر و زحمت از طرف امريكا براى انقلاب و ملت ما پيش نمى‌آمد!! ممكن است پشت سر اين گويندگان، دستهاى تبليغاتچى‌هاى خود امريكايى‌ها و غربى‌ها قرار داشته باشند، من به اين قسمت و به اين بُعد قضيه كارى ندارم. اصلا خود حرف، حرفى غلط و ساده‌لوحانه است- البته اگر مغرضانه نباشد.

مسئله اين نيست كه ملت ايران آيا حق داشت به امريكا تعرض بكند يا نه؟ و اگر حق داشت يا حق نداشت، آيا مقتضاى عقل و حكمت اين بود كه به امريكا تعرض بكند يا نه؟ اصلا قضيه اين نيست؛ بلكه مسئله اين است كه انقلابى با جوهر فكرىِ اسلام، ممكن نيست از تعرض امريكا و امثال آن، خود را بر كنار بداند. استكبار جهانى، بر تخت فرعونى امپراتورى زر و زورش كه ننشسته تا صرفاً تماشا كند و بى‌تفاوت بماند و مشاهده كند كه در ميان ملتها، فكرها و انديشه‌هايى رشد مى‌كند كه پايه‌ى اين انديشه‌ها، واژگون كردن تخت استكبارى است.

تشخيص استكبار

معلوم است كه بى‌تفاوت نمى‌ماند. معلوم است كه با دستگاه‌هاى اطلاعاتى و ايدئولوگهاى مخصوصِ‌