را به‌حساب آنها مى‌گذاريم- اين عزيزان را شهيد كردند. اين هم ضربه‌ى دومى بود كه در اين روز امريكايى‌ها به ما ملت ايران زدند.

حمله‌ى انقلاب به امريكا، طبيعى‌ترين حادثه‌

حادثه‌ى سوم، باز نتيجه‌ى طبيعى همين جريان است. نهضت اول آن قدر غريب است كه مى‌توانند رهبر آن را از داخل خانه بربايند و تبعيد كنند. با گذشت حدود پانزده سال، نهضت اول آن قدر پر حجم و پركيفيت مى‌شود كه جوانان و نوجوانان دانش‌آموز را هم به خيابانها مى‌كشد و بلافاصله بعد از آن، پيروزى نهضت و انقلاب و تشكيل نظامى بر مبناى اسلام را مشاهده مى‌كنيم.

نفرت انقلابى‌

از اين جا به بعد، نوبت تهاجم ابتدايى سربازان و فرزندان كتك خورده‌ى همين انقلاب است كه اين يك امر طبيعى است و اشتباه را آن كسانى كردند كه حمله‌ى انقلاب به امريكا و بغض فرزندان انقلاب نسبت به او را يك چيز عجيب دانستند! اين، طبيعى‌ترين حادثه‌اى بود كه بايد در كشور ما انجام مى‌گرفت. عكس‌العمل انقلابيون نسبت به امريكايى كه ضامن همه‌ى فجايعِ دوسه دهه‌ى اخير قبل از انقلاب بوده است، همين است كه وقتى ملت انقلابى توانست و قدرت پيدا كرد، هر طور كه مى‌تواند، نفرت خودش را نسبت به مستكبران و زورگوها و قلدرها و متجاوزان نشان بدهد.

تسخير لانه‌ى مستكبران؛ تحقير امپراتورى زر و زور و تزوير

حادثه‌ى سوم، در همين روز اتفاق افتاد. اينجا ديگر مسئله بر عكس شد. يعنى جوانان ما و دانشجويان مسلمان پيرو خطّ امام- همان اسمى كه خودشان آن را انتخاب كرده‌بودند و گويا بود و جهت را روشن مى‌كرد- به سفارت امريكا حمله كردند و آن حادثه‌ى عجيبِ تاريخى اتفاق افتاد. مسئله، مسئله‌ى سفارت و اعضاى آن و اين قبيل مسائل نبود؛ مسئله اين بود كه امپراتورى عظيم زر و زور و تزوير با اين عرض و طول در دنياى معاصر كه تمام ملتها و رهبرانشان را در مواجهه با قدرت استكبارى خود تحقير مى‌كند و دولتهاى برخاسته از ملتها را به چيزى نمى‌انگارد و هر وقت اراده كند، آنها را بر مى‌دارد و يا به آنها تهاجم‌