حزب‌اللّهىِ جبهه برو كه همه چيزش را در راه انقلاب و اسلام داده و عزّت اسلام را حفظ كرده است و قدر اين عزّت را مى‌داند، روشنفكر است؛ اما آن نويسنده، صاحب قلم، استاد يا شاعر كه نمى‌داند امروز جبهه‌بندى دنيا كجاست، روشنفكر نيست. اين شخص جبهه‌بندى حقّ و باطلى را كه امروز در سخنرانى به آن اشاره كردم، نمى‌شناسد. اشارات متعدّد قرآن به مسئله‌ى حق و باطل بى‌دليل نيست: «انزل من السّماء ماءً فسالت اوديه بقدرها فاحتمل السيل زبدآرابياً و ممّا يوقدون عليه فى النّار ابتغاء حليه او متاع زبد مثله كذلك يضرب‌الله الحقّ و الباطل فاماالزبد فيذهب جفاءً و امّا ما ينفع الناس و فيمكث فى الارض كذلك يضرب‌الله الامثال».[1]

ارزش حق و باطل‌

جوانان عزيز! بر اين آيات سوره‌ى رعد تأمّل، تدبّر و تفكّر كنيد. قرآن جبهه‌بندى حقّ و باطل را اين طور مشخص مى‌كند. وقتى كسى جايگاه و ارزش حقّ و باطل را ندانست، نمى‌فهمد كجا بايد قرار گيرد و چه كار كند. آن جوان حزب‌اللّهى مى‌فهمد. او روشنفكر است. آن استاد، دانشمند، روحانى عالى‌مقام، گاهى نمى‌فهمد و روشنفكر هم نيست. پس عنصر دانش، علم، تخصّص علمى و عنصر روشنفكرى با معنايى كه گفته شد، بايد با هم باشند. و عنصر سوم، ايمان است. پيكره‌اى كه دست دارد، يعنى علم؛ چشم دارد، يعنى روشنفكرى؛ اگر ايمان داشت، مغز و دل هم خواهد داشت. در اين صورت كامل مى‌شود. اگر مغز و دل نداشته باشد، آن دست و چشم ارزشى ندارد. البته اگر مغز و دل نداشته باشد، براى او چشم و دست هم كارآيى ندارد.

دانشگاهِ امروز

جامعه اسلامى بايد ايمان، علم و روشنفكرى را با هم داشته باشد. من بارها گفتم روشنفكرى در ايران بيمار، وابسته و بى‌ايمان متولّد شد. دانش جديد را هم مى‌خواستند به دانشى بدون ايمان و وابسته تبديل كنند كه چندان موفّق نشدند. عدّه‌اى از دانشمندان و متخصّصين توانستند ايمان خود را حفظ كنند و آن را با علم بياميزند. امروز دانشگاه‌ها فقط جايگاه علم نيست، بلكه جايگاه ايمان و روشنفكرى هم هست.

[1] - رعد، 17.