مى‌دوخت كه فلان خارجى چه گفته است! اى آقا؛ اينكه ديگر يك مسئله‌ى وارداتى نيست. اقّلا در اين قضيه به خودتان تكيه كنيد. نمى‌كردند. امروز هم يك عدّه دلشان مى‌خواهد همان‌طور عمل كنند. گاهى مى‌گوييم:

غناى حقوق اسلامى‌

آقا! حقوق اسلامى ما غنى‌تر از حقوق غربى است. كدام حقوقدان غربى مى‌تواند در زمينه‌هايى كه شيخ انصارى- كه اين روزها بحث درباره‌ى او زياد است- تأليفى در آن زمينه‌ها دارد و صاحب تحقيقاتى است، به غبار حركت سريع اين مرد و به گرد پاى او برسد؟ ما دانشمندان بزرگى در زمينه‌ى حقوق اسلامى داريم. چطور باز هم بايد در مسئله‌ى حقوق به حقوق غربى مراجعه كنيم، ببينيم آنها در زمينه‌ى مرافعات و حقوق مدنى و حقوق جزا چه تحقيقاتى كرده‌اند؛ برويم از آنها ياد بگيريم؟ حتّى امروز هم بعضى مى‌خواهند اين حقايق را ناديده بگيرند. اين جزو آثار شوم همان قضاياى آن روزهاست. اين‌گونه درست كردند: دانشگاهى پشت به حوزه و حوزه‌اى پشت به دانشگاه. دانشگاهى جدا از ارزش‌هايى كه حوزه براى آن كار مى‌كند و حوزه‌اى بى‌خبر از تحقيقات علمى‌اى كه دانشگاه انجام مى‌دهد.

معناى وحدت حوزه و دانشگاه‌

وحدت حوزه و دانشگاه يعنى روآوردنِ اين دو به يكديگر. يعنى دانشگاه، علم و دانش و تحصيلِ علم را در جهت ارزش‌هاى اسلامى و اخلاقى‌اى قرار دهد كه در حوزه‌ها روى آن ارزش‌ها با شيوه‌هاى صددرصد علمى و به طور كامل، كار و تحقيق و تدريس مى‌شود.

كاركرد علم‌

علم، در جهت دين. علم، در جهت اخلاق. علم، براى انسان. علم، وسيله‌اى براى بى‌نيازى از بيگانگان. علم، براى تأمين استقلال ملّى ما. علم، براى عزّت امّت اسلامى. علم، براى اينكه ديگر امريكا يا اروپا نتوانند به وسيله‌ى ابزار علم، ملّتها را بيچاره و زير پا لگد مال كنند. علم، به عنوان يك سپر، يك مدافع و يك وسيله‌ى پرواز. اينها همه در صورتى خواهد شد كه دانشگاه از حوزه بياموزد و آن روش‌ها و