احتياج به مذاكره؟!

نكند كسانى كه اينجا، آنجا همين طور اسم مذاكره مى‌آورند- در داخل ملت ايران- قصدشان اينها باشد؟ ملت ايران ملتى است كه احتياج به مذاكره و مراوده و ارتباط با دشمن مستكبر ندارد. مگر شما ضعيفيد؟ مگر ملت ايران ملت كوچكى است؟ مگر ملت ايران قدرت دفاع از خود را ندارد؟ ما چه احتياجى داريم به اينكه در خانه‌ى مستكبرين، مستبدين و ديكتاتورى‌هاى بين‌المللى برويم؟!

من سال گذشته گفتم، اين آقايانى كه اسم دموكراسى را مى‌آورند و به ظاهر براى ملتهاى خودشان پرچم دموكراسى را- به اصطلاح- بلند كرده‌اند- كه همان هم دروغ است و و دموكراسى واقعى در اين‌جور كشورها نيست- همان‌ها در سطح بين‌المللى دارند يك ديكتاتورى عظيم و خونينى به راه مى‌اندازند! هرجا دلشان مى‌خواهد وارد مى‌شوند، هرجا دلشان مى‌خواهد تفحص مى‌كنند! متأسفانه دستگاهى هم در آنجا به عنوان ابزارى در دست اينها درست شده است- سازمان ملل و شوراى امنيت- چه لزومى دارد ما سراغ ديكتاتورى‌ها برويم و در مقابل آنها تعظيم كنيم؛ بگوييم آقا بفرماييد با ما مذاكره كنيد؟!

فرار ديكتاتورها

نه آقا، اين ديكتاتور، همان ديكتاتورى است كه آن وقتى كه اين ملت هيچ چيز نداشت، با مشت خالى و با شعار، اين ديكتاتور را از خانه‌ى خودش بيرون كرد. اين همان ديكتاتور است؛ اينها همان كسانى هستند كه آن روزى كه دنيا دو قطبى بود- البته مى‌گويند امروز يك قطبى است- و براى ما خطرناكتر بود براى خاطر اينكه آن دو قطب، درصد مسئله با هم داشتند، ولى در قضيه‌ى ايران با هم اختلافى نداشتند- كارى از پيش نبردند!

اتحاد دنيا

نمونه‌اش در جنگ عراق، ديديد كه هر دو به جنگ عراق كمك كردند- امريكايى‌ها هم كمك كردند، شوروى‌ها هم كمك كردند، ناتو هم كمك كرد، ورشو هم كمك كرد، همه به او كمك كردند- در دوران دو قطبى دنيا كه تمام دنيا زير بال اين دو قطب بود. ولى امروز خيلى از كشورها هستند كه‌