اهميت خودسازى دانشجو و دانش‌آموز

البته در درجه‌ى اول، جوان دانشجو و دانش‌آموز بايد خودسازى كند. خودتان را با تربيت دينى بسازيد. امور تربيتى خوب است، معلم تربيتى خوب است، گوينده‌ى تربيتى خوب است؛ اما آن كسى كه از درون خود، موعظه كننده وتربيت كننده‌اى نداشته باشد- «واعظ من نفسه»[1] اين تربيتها به كارش نمى‌آيد. خودتان را بسازيد، با نفس مبارزه كنيد، اجراى حكم الهى را در محدوده‌ى شخص خودتان بزرگ بشماريد و به نماز، به توجه به خدا، به دعا و به توكل اهميت بدهيد؛ اين شما را پولادين خواهد كرد.

بينش سياسى‌

چيزى كه امريكا از آن مى‌ترسد، حتّى لفاظى‌هاى سياسى هم نيست. البته شما بايد قدرت تحليل سياسى پيدا كنيد. اگر جوانانى و ملتى بينش سياسى نداشته باشند، فريب مى‌خورند؛ آنها را از صحنه خارج مى‌كنند و با ابزار دين، آنها را كنار مى‌زنند؛ مثل خيلى از كسانى كه متظاهر به دين و مقدس‌ماًب هستند و بينش سياسى ندارند و خيلى راحت اينها را برمى‌دارند، كنار مى‌گذارند. هنوز هم درگوشه و كنار يك عده وجود دارند كه خودشان را ديندار و متدين مى‌دانند و با اين انقلابى كه براساس دين است، سر سازگارى ندارند. پس، بينش سياسى لازم است؛ اما همه چيز نيست؛ اصل قضيه، آن ايمان الهى معنوى است كه بايد دردلهاى شما باشد؛ خودتان را دينى بسازيد.

اقامه به امر به معروف و نهى از منكر

جوانان در محيط خودشان، امر به معروف و نهى از منكر كنند. چرا اين واجب- امربه معروف، امر به كارهاى خوب- در جامعه‌ى اسلامى هنوز اقامه نشده است؟ نگوييد به من چه؛ او هم نمى‌تواند بگويد به تو چه؛ اگر هم گفت، شما اعتنا نكنيد. بعضى خيال مى‌كنند تا منكرى ديده شد، بايد با مشت به سراغش بروند! نه، ما سلاحى داريم كه از مشت كارگرتر است. آن چيست؟ سلاح زبان. زبان از مشت خيلى‌

[1] - وسائل‌الشيعه، ج 12، ص 25.