و به‌خصوص آمريكا پديد آورد؛ بدين‌ترتيب، اين مناطق شاهد مجموعه‌اى از حوادث و تحولات سياسى و نفوذهاى خارجى گرديد؛ به‌ويژه كه اكتشافات از وجود ذخاير بزرگ نفت و گاز طبيعى در درياى خزر حكايت داشت.[1]

آمريكا با وقوع حادثه يازدهم سپتامبر، بهانه مناسبى براى گسترش حضور نظامى خود در خليج‌فارس، آسياى مركزى و قفقاز به‌دست آورد و تحت عنوان «مبارزه با تروريسم» و در راستاى «راهبرد حمله پيش‌دستانه»، به اشغال كشورهاى افغانستان و عراق پرداخت. هم‌زمان، با تلاش‌هاى گسترده تبليغاتى و رسانه‌اى براى چيره شدن بر قلب‌ها و اذهان مردم در اين مناطق و استفاده از سازمان‌هاى خصوصى (

NGOs )

براى تبديل اين كشورها به زائده مطمئن غرب كوشيد.

به‌طور خلاصه، آمريكا پس از فروپاشى شوروى با هدف تشكيل نظام بين‌المللى تك‌قطبى به رهبرى خود، راهبردهاى ويژه‌اى برگزيده است كه عبارت‌اند از:

1. تلاش همه‌جانبه براى كنترل انقلاب اسلامى ايران و حركت‌هاى آزادى‌بخش اسلامى، به‌ويژه در منطقه نفت‌خيز خليج‌فارس (با توجه به اهميت نفت در اقتصاد جهانى و امكان استخراج نفت خليج‌فارس تا حدود يكصد سال آينده، برخلاف نفت ساير مناطق) و منطقه شرق مديترانه و شمال آفريقا به‌منظور تداوم و گسترش سلطه سياسى- اقتصادى خود و تأمين امنيت رژيم صهيونيستى.

2. حضور در كنار مرزهاى دولت‌هاى بزرگ و بالقوه خطرناك براى منافع غرب مانند روسيه، چين، ايران و هند؛ و حتى تلاش براى فروپاشى مجدد روسيه؛ به‌ويژه كه غرب از واقعى شدن برخى ديدگاه‌ها درباره اتحاد احتمالى قدرت‌هاى نامبرده و نقش چنين اتحادى، در ممانعت از دستيابى به اهداف خود، هراس دارد.

3. تلاش گسترده سياسى و رسانه‌اى براى ايجاد تصوير مطلوب از خود، فريب افكار عمومى و زمينه‌سازى براى ايجاد تغييرات سياسى دلخواه و تغيير جغرافياى سياسى اين‌

[1]. منابع انرژى آسياى مركزى و قفقاز 23 ميليارد تن نفت و سه هزار ميليارد تن گاز برآورد شده است.( سنايى، فرصت‌هاى ايران در سرزمين انقلاب‌هاى مخملى)