14. همچنين، انقلاب اسلامى باعث تغيير رژيم جعفر نميرى و به قدرت رسيدن اسلام‌گرايان در سودان به رهبرى عمر البشير شد.

ب) تحولات در جهان عرب: بازتاب انقلاب اسلامى، روش‌هاى مقابله غرب و نگرشى به آينده‌

در بهمن سال 1389 ش/ ژانويه 2011 م با خودسوزى يك جوان تونسى حركتى در اين كشور آغاز شد كه پس از گسترش، به فرار زين‌العابدين بن على، رئيس‌جمهور تونس و سپس با توسعه به مصر، به بركنارى مهم‌ترين دوست و يار رژيم صهيونيستى در منطقه يعنى حسنى مبارك از قدرت انجاميد.

پس از مصر تقريبا تمام جهان عرب عليه ديكتاتورهاى وابسته غرب در ناآرامى‌هاى گسترده فرو رفت. شديدترين آنها تاكنون (شهريور 1390) در ليبى، يمن، بحرين، اردن و در درجه بعد در عربستان سعودى، مراكش، كويت، عمان و قطر به‌وقوع پيوسته است. اين مسئله بيانگر بروز تغييرات اساسى با درجه متفاوت در نظام‌هاى سياسى و رويكردهاى داخلى و خارجى دولت‌هاى اين كشورها در آينده است. در اين اعتراضات، مردم در يكى از ميدان‌هاى اصلى پايتخت مانند ميدان التحرير قاهره يا ميدان لؤلؤ منامه مستقر شده، مى‌كوشند تا رسيدن به خواسته‌هايشان در آنجا بمانند.

به‌طوركلى مى‌توان گفت، نقش انقلاب اسلامى، فراهم كردن زمينه‌هاى وقوع اين حركت‌ها بوده است. انقلاب اسلامى ازيك‌طرف با ايستادگى مقابل سلطه غرب و اثبات اين نكته كه ملت‌هاى انقلابى توانايى ايستادگى مقابل دشمنان خود، هرچند قوى، را دارند و به‌نمايش گذاردن ايستادگى و موفقيت مردم لبنان به رهبرى حزب‌الله لبنان و سازمان مقاومت اسلامى فلسطين (حماس) مقابل رژيم صهيونيستى، درحالى‌كه دولت‌هاى وابسته عربى تسليم خواسته‌هاى قدرت‌هاى سلطه‌گر شده‌اند، و ازطرف‌ديگر، نمايش پيشرفت‌هاى مستقل، سريع و خيره‌كننده كشور ما در زمينه‌هاى علمى، فناورى، اقتصادى و به‌ويژه توسعه سياسى و نقش ملت ايران در