13. در فلسطين نيز شاهد تأثير انقلاب اسلامى بوديم. در ميان فلسطينى‌ها، در حال حاضر دو گروه اصلى «جهاد اسلامى» و «سازمان مقاومت اسلامى» يا «حماس» حضور دارند كه هر دو در سال‌هاى دهه 1980 م بعد از پيروزى انقلاب اسلامى اعلام موجوديت كردند.

در اين ميان، جهاد اسلامى آشكارا از انقلاب اسلامى ايران دفاع مى‌كند و خواستار الگو گرفتن فلسطينى‌ها از حركت مردم ايران است.[1] اين دو سازمان توانستند در نبرد مشهور روزه در دى‌ماه سال 1388 ش مقاومتى ستودنى مقابل تهاجم گسترده رژيم صهيونيستى به غزه به عمل آورند. فلسطينى‌ها با الگو گرفتن از حزب‌الله لبنان كه مواضع كاملًا مشابهى با ايران دارد، وارد انتفاضه گرديده، توان بالايى از خود بروز داده‌اند.

همچنين به همت انقلاب اسلامى ايران، مسئله فلسطين در حال تبديل شدن به مسئله تمام مسلمانان است. به‌عبارت‌ديگر، امروزه مسلمانان در نقاط مختلف جهان براى آزادسازى قدس شريف، احساس مسئوليت كرده، آن را مسئله خود مى‌دانند. نمونه آن، حضور مسلمانان از مليت‌هاى متفاوت در كاروان كمك‌رسانى به غزه در سال 1389 ش براى شكستن محاصره اسرائيلى‌ها بوديم. در ميان كشته‌هاى حمله رژيم صهيونيستى به اين كاروان نيز مليت‌هاى متفاوت حضور داشتند.[2]

[1]. درباره تأثير سريع و اوليه پيروزى انقلاب اسلامى بر حركت مردم فلسطين، روزنامه القبس در اواخر سال 1358 ش گزارش داد كه صدها تظاهركننده در شهرهاى غرب اسرائيل و نوار غزه با شعارهاى الله‌اكبر به مكان‌هاى فروش مشروبات الكلى و سينماها حمله كردند. همچنين در اثناى يك مسابقه فوتبال، تماشاچيان هنگام شعاردهى عليه دسته اسرائيلى شركت‌كننده، شعار خمينى خمينى مى‌دادند.( روزنامه جمهورى اسلامى، 8/ 12/ 1358)

در زمينه الهام‌گيرى فلسطينى‌ها از انقلاب اسلامى ايران، يكى از اعضاى رهبرى« سازمان جهاد اسلامى» فلسطين در مصاحبه‌اى چنين گفت: پيروزى اسلام در ايران ما را مقاومت‌تر مى‌سازد. ما در بيانيه‌ها و نشريات خود بر محور تهران- قدس تأكيد كرده‌ايم؛ محورى كه به‌زودى آمريكا و اسرائيل را از منطقه بيرون خواهد كرد. وى ادامه مى‌دهد كه ترور افسر امنيتى اسرائيل به نام روزنتال(Rosental )، به‌عنوان هديه‌اى به روح شهداى مكه انجام شد، تا بر همبستگى مبارزات مردم فلسطين و ايران تأكيد كنيم.( روزنامه كيهان، 10/ 12/ 1366)

[2]. درباره شماره‌هاى تا 13 از منابع مختلف ازجمله از منبع ذيل استفاده شده است: احمدى،« انقلاب اسلامى ايران و جنبش‌هاى اسلامى در خاورميانه عربى»، مجموعه مقالات پيرامون جهان سوم، ص 155- 117.