4. رهبرى قاطع، اراده پولادين، دليرى، جرئت و اعتمادبه‌نفس امام خمينى (قدس سره)[1] كه از زمان آغاز مبارزه ايشان با رژيم پهلوى تا پايان عمر وى مشاهده مى‌شد و درسى بود براى همگان در ايستادگى مقابل رژيم پهلوى و مقاومت در برابر توطئه‌ها و نقشه‌هاى استكبار جهانى؛

5. رابطه مقلد و مجتهد و موضوع تقليد كه در مذهب شيعه جنبه عمومى و همگانى دارد، كه اين امر پيروى مردم از علما را در پى داشت؛

6. شركت عمومى و همه‌ساله مردم در مراسم ماه محرم و دسته‌هاى عزادارى تاسوعا و عاشورا و اربعين حسينى؛ رژيم شاه نمى‌توانست از اين مراسم و حركت دسته‌ها ممانعت كند و مشاهده انبوه مردم در شرايط جديد پيش‌آمده، به مردم روحيه مى‌بخشيد.

بدين‌ترتيب، دولت نظامى ازهارى- كه با فرار و غيبت سربازان مواجه شده بود و آنها نيز كه در ارتش باقى مانده بودند، تحت‌تأثير تبليغات مذهبى واقع شده بودند- به‌ناچار مراسم‌

[1]. امام خمينى در جريان انقلاب با قاطعيتى منحصربه‌فرد بر هدف انقلاب كه نابودى رژيم سلطنتى و تشكيل نظام جمهورى اسلامى بود، تأكيد كرد. به‌طورى‌كه همگى معترف شده بودند كه ايشان، به‌هيچ‌وجه، و با هيچ فشارى كوتاه نمى‌آيند. اين رفتار، الگوى عموم مردم نيز قرار گرفت و در تشكيل و تشديد روحيه انقلابى عمومى مؤثر بود. ايشان از ملاقات با هر شخصى كه مسئوليت سياسى به‌عهده داشت، قبل از آنكه از آن پست استعفا دهد، خوددارى مى‌نمود؛ ازجمله تقاضاى شاپور بختيار، نخست‌وزير براى ملاقات به همين دليل رد شد. همان‌طوركه پيش از اين آمد، سيد جلال تهرانى رئيس شوراى سلطنت- كه براى ديدار با امام به پاريس رفته بود- پس از استعفا و غيرقانونى دانستن شوراى سلطنت، توانست با امام ملاقات كند.

سيدجلال درباره دليل استعفا گفت:

افرادى كه از استعفاى من از رياست و عضويت شوراى سلطنت به‌عنوان خيانت اسم برده‌اند، نسبت‌به مسائل ايران جاهل‌اند و با كوته‌نظرى اين‌طور قضاوت مى‌كنند. من وضع افكار عمومى را در تهران ديدم و فكر كردم با استعفاى خود از شوراى سلطنت ممكن است بتوانم به حل مشكل كمكى بكنم.

استعفاى سيدجلال تهرانى از شوراى سلطنت پيروزى بزرگى براى ملت ايران بود.( يزدى، آخرين تلاش‌ها در آخرين روزها، ص 136)

امام، با شهامت، دليرى، جرئت و اعتمادبه‌نفس خود در مقابله با رژيم پهلوى، الگوى عمومى در اين زمينه‌شدند.