هم بدتر، همه از هم پليدتر، اما امروز سروكار ما با اين خبيث‌هاست، با آمريكاست.[1]

دستگيرى و تبعيد امام به تركيه و سپس عراق به‌دليل مخالفت‌هاى ايشان با احياى كاپيتولاسيون صورت گرفت.

ايشان بعد از تبعيد نيز، مخالفت شديد خود را با موضوعات ديگرى اعلام كردند كه عبارت‌اند از: ايجاد حزب رستاخيز و الزام محمدرضاشاه به ورود همه افراد به آن، برگزارى جشن‌هاى 2500 ساله شاهنشاهى، تغيير مبدأ تاريخ كشور از هجرى شمسى به شاهنشاهى و همكارى رژيم شاه با رژيم صهيونيستى. ايشان ضمن حرام خواندن پيوستن ملت به حزب رستاخيز، آن را نشانه شكست فاحش انقلاب سفيد و مخالف قانون اساسى و موازين بين‌المللى دانست.[2]

[1]. همان، ص 420.

[2]. همو، صحيفه نور، ج 1، ص 211، 21/ 12/ 53.