«خطاكار»، تغيير متناوب افراد براى جلوگيرى از بروز حمايت مردمى از آنها و ايجاد تفرقه بين آنان از طريق گماردن افراد رقيب به رياست سازمان‌هاى حكومتى و برعهده گرفتن نقش موازنه بين آنها توسط شاه، تكميل مى‌شد. عدم امنيت شغلى نخبگان، باعث بروز فساد مالى و جمع‌آورى پول براى روز مبادا مى‌شد.

3. سازمان اطلاعات و امنيت كشور (ساواك)

سازمان اطلاعات و امنيت كشور يا ساواك كه آمريكا و رژيم اشغالگر قدس در شكل‌گيرى آن نقش عمده‌اى داشتند، از اواخر سال 1335 كار خود را آغاز كرد.[1]

اين سازمان به‌ويژه در دوره رياست نصيرى (دوره نخست‌وزيرى هويدا)، با استخدام هزاران مأمور رسمى و تعداد بسيار زيادى خبرچين و بهره‌گيرى از شيوه‌هاى متنوع در شكنجه‌و سركوبى، كار كنترل تمامى محافل، سازمان‌ها، نهادها، مراكز و افراد مظنون را برعهده داشت.

بدين‌وسيله، ساواك در تمام روزنامه‌ها حضور داشت و براى آنها سرمقاله مى‌نوشت يا مطالب را ديكته مى‌كرد؛ همه كارمندان ادارات تحت مراقبت بودند. در ضيافت‌ها، هركس به فرد مجاور خود بدگمان بود و در اطاق‌هاى هتل‌ها دستگاه‌هاى شنود كار گذاشته شده بود.

ساواك گاهى براى دستگيرى گروهى كوچك به‌منظور جلوگيرى از فرار فرد يا افراد مورد نظر ده‌ها نفر را دستگير مى‌كرد.

محمدرضاشاه افزون‌بر بهره‌گيرى از نيروهاى گارد، مانند گارد شاهنشاهى، گارد دانشگاه و غيره، در سركوبى‌ها، از نيروهاى ارتش، ژاندارمرى و شهربانى نيز بهره مى‌برد.[2]

همچنين، ساواك بر القاى ترس و حضور دائمى در افكار مردم مى‌كوشيد. به‌عنوان مثال،

[1]. براى كسب اطلاعات مشروح درباره چگونگى تشكيل و سازمان‌دهى ساواك و نقش آمريكا، انگليس واسرائيل در ايجاد و آموزش آن رجوع كنيد به: فردوست، ظهور و سقوط سلطنت پهلوى، ج 1، ص 476- 381.

[2]. گارد شاهنشاهى كه در مركز آن سازمان افسران قرار داشت و مطمئن‌ترين نيروى نظامى شاه بود، به‌طور اخص حفاظت از شاه را برعهده داشت.