اسم الکتاب : درسهايى از وصيت نامه امام خمينى( ره) المؤلف : شفيعى مازندرانى، محمد الجزء : 1 صفحة : 23
توجّه قرار داده است.
قرآن وسيلهاى است براى هدايت، كه از يك سو به خدا اتّصال دارد و از
سوى ديگر در اختيار ما است، به اين معنا كه قرآن دو جنبه دارد: جنبه عرشى (آسمانى)
و جنبه زمينى، و اهل بيت به مقتضاى مفهوم قرآنى
«انا بَشَرٌ مِثْلُكُم» (كهف/ 110) با صرف نظر از مقامات معنوى،
جنبه زمينى دارند.
«بحرانى» مفسّر معروف نهجالبلاغه مىگويد: قرآن اكبر بزرگتر از عترت است؛ زيرا عترت تابع و پيرو
قرآن است.[1]
مرحوم آيتاللّه خويى در تفسير خود بر
نهجالبلاغه مىنويسد:
چون قرآن سند و معجزه رسالت و سند ولايت و اساس دين است از عترت
بزرگتر به حساب آمده و عترت، اصغر محسوب گشته است.
فقيه و عارف كبير حضرت امام خمينى مىگويد: «مقام والاى ثقل اكبر و
ثقل كبير كه از هر چيز اكبر است جز ثقل اكبر كه اكبر مطلق است ...»[2]
در اين سخن بلند الهى از اهل بيت به عنوان «ثقل كبير» و از قرآن
بهعنوان «اكبر مطلق» ياد شده است؛ چون قرآن معجزه جاويد و سند حقّانيّت امامت و
نبوّت است، فوق همه چيز است و چيزى جز خدا برتر از او نيست. پس قرآن بزرگتر
(اكبر) از همه اشياء است جز خدا كه: اللّهُ اكْبرُ مِن كُلّ
شىءٍ».
ه. تقارن كتاب و عترت
راز تقارن ميان كتاب و عترت را مىتوان چنين بازگو كرد:
1. رهبر بدون قانون اساسى مستحكم و مدوّن و همچنين قانون اساسى بدون
رهبرى شايسته براى هدايت جامعه، كارايى ندارد بلكه اين دو مكمّل يكديگرند.
2. تعيين عترت و قراردادن آن در كنار كتاب، بيانگر اين حقيقت است كه
لازمه «كتاب صامت» يعنى قرآن، داشتن مفسّر و كتاب ناطق است كه همانا جز عترت و اهل
بيت رسولخدا نخواهد بود.
3. اسوه راستين حمايت از قرآن، جز اهلبيت نيست و قرآن نيز جز دعوت
به پيروى از
[1]. ابن ميثم بحرانى، شرح نهجالبلاغه، ذيل خطبه
84.