توهين‌آميز است كه در وقت طواف كعبه بينى را از بوى خوشش بگيرى و حالت فرا به خود داشته باشى، و نيز كارى است بسى مشكل يا ناشدنى، در چنان حالتى كه احياناً هر دو دست هم براى حفظ لباس احرام و جلوگيرى از برخوردها و پرت‌شدن‌ها كم است، شما با يك دست بينى خود را از بوى خوش كعبه بگيرى كه هم خود را به خطر اندازى و هم به اين خانه پرعظمت اهانت كنى!

مسأله 6- اگر در وقت طواف يا سعى عطرى به لباس يا بدن شما رسيد نه از بين بردنش واجب است و نه بو كردنش حرام است، گرچه طواف و سعى اكنون تمام شده و هنوز هم محرمى، در اخبار است كه عطر كعبه «طهور»: پاك و پاك كننده است، و شايد نظر به آيه «وَ طَهِّرْ بَيْتِىَ‌» باشد كه: ابراهيم! خانه مرا پاك كن براى طواف كنندگان و ... كه از جمله پاك كردن‌هايش معطر كردن خانه است و از آغاز هم متداول بوده است.

مسأله 7- در مواردى كه استعمال عطريات حرام است در صورت ضرورت به اندازه رفع ضرورت جائز است، مثلًا اگر فقط خوردنش ضرورى است بو نكند و به خود هم نمالد، و چنانچه تنها بو كردنش ضرورى است آن دو ديگر حرام است، و به همين منواول، و اگر فقط به بدن ماليدنش يا روى زخم گذاردنش ضرورى است نخورد و تا ممكن است بو هم نكند و بينى را حتى‌المقدور بگيرد، يا جورى رويش را ببندد كه بو به مشامش نرسد كه اصولًا در موارد ناچارى تنها به اندازه لزوم بايستى اكتفا شود.

مسأله 8- از مواردى كه نيز مستثنى است شستن لباس معطر است كه محرم حق دارد لباسش را كه معطر شده خودش بشويد، البته نبايد آن را ببويد مگر اينكه خواه ناخواه بو بشامه‌اش، برسد، ولى ظاهراً اين از موارد حرج و اضطرار